نسبيت عام پيش بيني
ميكند كه فضا – زمان اطراف اجرام
آسماني پيچ وتاب دارد. ما
قادر نيستيم اين پيچ و تاب را با امكانات امروزي براي اجرام پر
جرمي مانند خورشيد يا ستارگان ديگركه انحناي ايجاد شده توسط آنها
در فضا – زمان
بيش از سيارات است را اندازه بگيريم ولي ميتوان بطور غير مستقيم
به وجود انحنا فضا – زمان
حول خورشيدي پي برد.
اين كار توسط تيمي از
محققين انگليسي در سال 1919ميلادي صورت گرفت آنها با اندازه گيري
موقعيت يك ستاره مشخص در شب قبل از كسوف و رديابي دوباره آن
درهنگام كسوف موقعي كه بايد نورآن
ستاره از كنار خورشيد ميگذشت متوجه شدند كه نور ستاره مورد نظر نه
در موقعيت شب قبل بلكه با كمي انحراف كه باانحراف پيش بين شده توسط
نسبيت عام مطابقت داشت درجائي ديگر ملاحظه گرديد.
اين آزمايش به
خوبي صحت پيشبيني نسبيت عام را مبني برمنحني شدن فضا- زمان
پيرامون اجرام آسماني تاييد ميكرد.
پيش بيني ديگر نسبيت عام
كند شدن گذشت زمان درنزديكي يك جرم آسماني مانند سياره يا ستاره
ميباشد علت آن هم اين است كه اگرما سيگنال هاي منظم نوري را واحد
اندازهگيري زمان در نظر بگيريم هنگام دور شدن نور حاصل از
دستگاه اندازهگيري زمان، از
سطح جسم چگال به علت اتلاف انرژي، فركانس
آن كم و طول موجش زياد ميشود وچون در اين حالت فاصله دو برآمدگي
موج نور( كه واحد اندازه گيري ماست) بر اثر از دست دادن انرژي
افزايش مييابد زمان نيز به دنبال آن منبسط شده وگذر آن كند مي
شود در سال 1962 صحت اين پيش بيني هنگاميكه ساعت بالاي يك برج از
نظر زماني نسبت به ساعت پائين برج كه قبلا آنها در روي سطح زمين
هماهنگ شده بودنند جلو افتاده بود تاييد گرديد.
اثبات تغييرات
غير متعارف مدار حركت عطارد بدور خورشيد به دليل قرار گرفتن در
انحناي شديد ايجاد شده در فضا- زمان پيرامون خورشيد كه توسط
قانون گرانش عمومي نيوتن توجيه نميگرديد ولي نسبيت عام آن را پيش
بيني ميكرد خود شاهدي ديگري برتاييد نسبيت عام بود.