کارگردان فیلم، ریان جانسون،
احتمالا قبل از ساخت فیلم این
نکته را میدانست؛ و به همین
دلیل از یک حقه هوشمندانه
برای خشنود کردن مخالفان
خشمگین استفاده کرده است.در
یک صحنه، شخصیت اصلی فیلم به
نام جو (با بازی جوزف گوردون
لویت) با شخصیت خودش در آینده
(بوروس ویلیس) بر سر میز شام
گفتگو میکند. جو جوان از جو
سالخورده میپرسد که سفر در
زمان چطور امکانپذیر است، و
ویلیس برای اینکه به او
بفهماند که جزئیات مهم نیستند
اما سفر در زمان امکانپذیر
است، جواب میدهد: «نمیخوام
درباره مزخرفات سفر در زمان
حرف بزنم. چون اگر بخوام این
کار رو بکم، باید تمام روز رو
اینجا باشیم و آخرش هم به
اینجا میرسیم که داریم با
دستمال سفره و نی نمودار درست
میکنیم.» حداقل نکته مثبت
اینجاست که کل فیلم از چنان
ساختار محکمی برخوردار هست که
بتوان این راهحل جناب جانسون
را قبول کرد.
ماشین زمان دیگر مبتنی است بر
جهان های چرخنده به دور خود.
در ۱۹۴۹ کورت گودل ریاضیدان
به نخستین راه حل معادلات
اینشتین شامل سفر در زمان دست
یافت. اگر جهان به دور خود
بچرخد، و اگر شمابا سرعت کافی
پیرامون جهان حرکت کنید،
آنگاه شاید خودتان را در
گذشته ببینید و پیش از رفتن
برسید. بنابراین سفر به دور
جهان، سفری به گذشته نیز
خواهد بود. وقتی اخترشناسان
از انستیتوی مطالعات پیشرفته
دیدار می کردند، گودل غالبا
از آنان می پرسید که آیا
مدرکی مبنی بر چرخیدن جهان به
دور خودش دست یافته اند یا
خیر. وقتی به او گفته شد که
مدرکی قاطع برای انبساط کیهان
در دست هست، ولی اسپین خالص
جهان به احتمال زیاد صفر است
، وی دلسرد شد. ( در غیر
اینصورت، سفر در زمان پیش پا
افتاده می شد، و تاریخ به این
صورتی که می بینیم دیگر وجود
نداشت. )
سومی، اگر دور استوانه ای
دوار و بینهایت بلند راه
بروید، شاید پیش از رفتن سر
برسید. این راه حل توسط
دبیلیو. جی وان استاکم در سال
۱۹۳۶ پیش از راه حل سفر در
زمان گودل بدست آمد، ولی گویی
استاکم متوجه نبود که راه حلش
سفر در زمان را مجاز می دارد.
مثال دیگری برای سفر در زمان
در سال ۱۹۹۱ توسط ریچارد گات
از پرینستن به دست آمد. راه
حل وی مبتنی بود بر یافتن
ریسمانهای کیهانی غول آسا که
شاید از بیگ بنگ بر جا مانده
باشند. او فرض کرد که دو
ریسمان کیهانی بزرگ در آستانه
برخوردند. اگر به سرعت در
اطراف این ریسمانهای کیهانی
در حال برخورد حرکت کنید، در
زمان به عقب می روید. مزیت
این نوع ماشین زمان در آن است
که به استوانه های نامتناهی
چرخنده، جهانها ی چرخنده ، یا
سیاه چاله ها نیاز ندارید.
گات می گوید حلقه ی برخورد
کننده ای از ریسمان که آنقدر
بزرگ باشد که به شما امکان
دهد یک بار دورش بگردید و یک
سال به عقب بازگردید، باید
نیمی از جرم – انرژی تمام
کهکشان را داشته باشد