از مدت ها قبل به اين موضوع واقف بودند كه ذرات بسيار كوچك كه در زير ميكروسكوپ قابل مشاهده مي باشند، وقتي به حالت تعليق در داخل ماده ي سيالي قرار گيرند، به طور پيوسته حركات نامنظم رفت و برگشتي انجام مي دهند. اين پديده اولين بار در سال 1827 توسط رابرت براون در مورد غبارهاي گُل كشف شد و به همين دليل آن را حركت براوني ناميدند. اين حركات را نبايد به هيچ وجه ناشي از تأثير عوامل خارجي مثل لرزش ظرف محتوي سيال يا جريان هاي داخلي آب و غيره دانست. ابتدا تصور مي کردند که اين حرکات شکلي از زندگي است، ولي به زودي معلوم شد که ذرات غير آلي کوچک نيز به همين طريق رفتار مي کنند.

در سال 1863 براي نخستين بار اين عقيده بيان شد که حرکت براوني ناشي از بمباران ذرات به وسيله مولکول هاي آب اطراف آن است، تعداد مولکول هايي که از سمت چپ با يک ذره برخورد مي کنند، با تعداد مولکول هايي که از سمت راست برخورد مي کنند، اندکي تفاوت دارد که اثر آن در مورد اشياء بزرگ محسوس نيست، اما در مورد اشياء ذره بيني حرک محسوسي ايجاد خواهد کرد. گذشته از آن مشاهده شده بود كه با افزايش دماي آب، حركات ذرات شديدتر شده و سرعت آنها افزايش مي يابد. به همين دليل حدس زده شده بود كه اين حركات به حركات حرارتي مولكول ها بستگي دارد. كساني كه از اين نظريه پيروي مي كردند، اين گونه استدلال مي نمودند كه انرژي حركتي ذرات آب كه در حال برخورد دائمي با ذرات معلق مزبور مي باشد، ايجاد نيروهاي نامنظمي در جهات مختلف مي كند كه موجب ايجاد حركات مزبور مي گردد.

ژان پرن حرکت براوني را ناشي از برخوردهاي متعدد ملكول هاي آبي كه در حركت است، با ذرات درون آب توضيح داد. 

مطالعات پرن درباره حركت براوني دليل غير قابل انكاري در صحت نظريه حركتي حرارتي به دست داد و به دانشمندان اجازه داد كه قوانين حرکت آماري را كه پيش از آن فقط حدس هاي نظري بود، مستقيما مشاهده كنند. چون حرکت مولکول هاي شاره از قوانين آماري تبعيت مي کند و توضيح اينشتين در مورد حرکت براوني نيز مبناي آماري و احتمالي دارد، بنابراين نگاهي اجمالي به تابع توزيع احتمال ضروري است.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 

26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40