نظریه سی پی اچ بر اساس تعمیم سرع

آیا امروز در شرایطی هستیم که بتوانیم وجود جهان های موازی را توضیح دهیم؟

آیا می توانیم از تردد بین جهان ها سخن بگوییم؟

امروزه می توانیم با احتمال خوبی ازچگونگی بوجود آمدن جهان های موازی صحبت کنیم و شايد روزی بتوانیم در مورد چگونگی سفر از جهانی به جهانی دیگر بحث کنیم و برای این سفر که امروزه تخیلی به نظر می رسد، روشهای عملی و فنی دقیقی ارائه کنیم. اما قبل از ادامه ی کلام بر خود ملزم می دانم از تمام دانشمندان و فيزيكدانان بزرگ تاريخ كه انسان را از خلق و خوي خرافي اساطيري به يك انسان واقع‌گرا رساندند و زندگي خود را صرف شناساندن طبيعت به انسان نمودند، قدردانی کنم.

طبیعی است که روند تکامل دانش با پیگیری مداوم افرادی امکان پذیر شد که مشتاقانه در پی کشف رموز طبیعت بودند تا پرده ی جهل را از روی پیئه های فیزیکی کنار بزنند. در این تلاش مداوم و طاقت فرسا، هر نگاه تازه ای به جهان از بصیرت گذشتگان یاری جست و بر دست آورد آنان افزود. مکانیک نیوتنی بر اندیشه های گالیله و کپلر استوار گشت و فضا-زمان انیشتین، قاون جهانی گرانش نیوتن را تکامل بخشید. کارهای فاراده و ارستد و آمپر در معادلات الکترومغناطیس ماکسول به ثمر نشست و ابهامات تابش جسم سیاه به مکانیک کوانتومی انجامید. تلاش ها و تجارب قرن بیستم زمینه ی اندیشیدن به یکسان سازی نیروها را فراهم کرد و اندیشه ی ابر نیرو، فیزیکدانان را نسبت به لحظه ی آغاز جهان کنجکاو کرد

امروزه پس از صدها سال تلاش به جايي رسيده ايم كه احساس می کنیم به یک نظریه وحدت بخش بشدت نیاز دازیم تا بتوانیم لحظه ی آغاز را توضیح دهیم. بر اساس چنین نیازی است که در طول و بویژه اواخر قرن بیستم، نظریه های زیبا و پیچیده و تقریباً موفقی نظیر لوپ کوانتوم تئوری و ابر ریسمانها ارائه شدند. همه ی این نظریه ها در صددند تا لحظه ی آغاز انفجار بزرگ Big Bang و یکسان سازی نیروها Unification را توضیح دهند.

اما نگرش شهودی و ساده ی نظریه سی. پی. اچ. CPH Theory, Creation Particle Higgs با مطرح کردن هم ارزی جرم، انرژی و نیرو، باب جدیدی برای اندیشیدن به فیزیک جهان می گشاید. نظریه سی. پی. اچ. علاوه بر توجيه خميدگي فضا بر نظريه تورم مهر تایید می گذارد و با رياضيات بسيار ساده، ما را به درك شهودي از جهان و آنچه که بیگ بنگ می نامیم رهنمون مي‌سازد.

در نظریه سی. پی. اچ، انفجار بزرگ (بیگ بنگ) بدين صورت بیان مي‌شود كه لحظه‌اي در يك سياه‌چاله مطلق، يك ميدان گرانش فوق العاده عظیم، تا آن حد چگالي گراویتون (1) بالا مي‌رود كه ديگر فضايي براي حتي حركت دوراني (اسپین) آن وجود ندارد و در نتیجه با یک عکس العمل قوی، سی. پی. اچ. ها با سرعت بسیار بالا از مرکز میدان گرانشی خارج می شوند ( شکل 1)

شکل 1

سپس در بيرون انفجار با یکدیگر ترکیب شده و بخشي از سرعت خطي، Vc آنها به اسپین تبديل مي‌شود و هنگامي كه چند CPH در كنار يكديگر قرار گيرند، فوتون بوجود مي‌آيد (شكل 2) كه نتيجه آن توليد امواج الكترومغناظيسي يعني انتقال انرژي است. در نهايت با تبديل اين انرژي به ماده و پاد ماده، ذرات بنیادی تولید می شوند و هسته‌ها و اتم‌ها بوجود مي‌آيند.

شکل 2

دو باره به شكل 1 باز مي‌گرديم. همانطور كه در شكل مشخص شده چگالي CPH بعد از انفجار بزرگ در نقاط مختلف يكسان نيست و اين موضوع باعث انحراف جهان از مختصات كروي مي‌شود. اما موضوع بحث درون آن حلقة بيضوي مي‌باشد. همانطور كه در شكل پيداست، پس از انفجار بزرگ كليه سی. پی. اچ. ها به سرعت از ميدان گرانش توليد شده از خودشان خارج مي شوند. اما اتفاقي كه مي‌افتد تخلیه كلي مركز گرانش از سی. پی. اچ. است كه منجر به از بين رفتن گرانش در نقطه‌اي از فضا مي‌شود كه اين موضوع با تعريف گرانش بوسيله نظريه سی. پی. اچ. که گرانش جريان دائمي ميان اجرام مي‌باشد و در همه جا وجود دارد، كه منجر به ناتواني بشر در حذف نيروي گرانش و تأثير آن در آزمايش‌هاي عملي مي‌باشد، مغاير است. پس بايد تعدادي از سی. پی. اچ.ها به مركز گرانش باز گردند و ميدان گرانشي بوجود ‌آورند و موجب جذب اجرام بطرف یکدیگر شوند.

در نظریه سی. پی. اچ. بعد از انفجار بزرگ و شکل گیری اجرام و فروریزش ستارگان بر اثر گرانش، در نقطه ای از فضا مجدداً سياه چاله‌اي جدید بوجود مي‌آيد و با ادامه در سقوط اجرام درون سياه چاله ی مذكور، چگالي سی. پی. اچ. ها افزايش يافته و دوباره يك سياه چاله مطلق شکل مي‌گيرد، كه هر چيزي را كه در حوزه گرانشي آن قرار داشته باشد مي‌بلعد. بدين ترتيب مجدداً چگالی سی. پی. اچ. ها در سياه چاله افزايش مي‌يابد و شرایط بحرانی ایجاد می گردد و انفجار بزرگ دیگری رخ مي‌دهد و جهان ديگري بوجود مي‌آيد.

حال اگر بدانيم در چه شرايطي و با چه چگالي از سی. پی. اچ. انفجار بزرگ رخ مي‌دهد مي‌توانيم لحظه تولد يك جهان جديد را تخمين بزنيم پس با توضيح فوق مي‌توانيم نتيجه‌ بگيريم كه هر جهان، انفجار بزرگ (Big Bang) مختص خود را دارد. حال اگر بپذيريم كه تعداد كل CPH هاي هستي ثابت است و هيچCPH از بين نمي‌رود و متولد نمي‌شود، به اين نتيجه خواهيم رسيد كه انفجار بزرگ و تولد جهان‌ها تا بي نهايت نمي‌تواند ادامه پيدا كند چرا كه در لحظه‌اي چگالي باقي مانده در مركز هستي به حد انفجار بزرگ نمي‌رسد و ديگر جهاني متولد نمي‌شود.

حال اگر به مطالب فوق نگاهي دوباره بيندازيم، متوجه مي‌شويم كه لحظه مشترك هر جهان، لحظة وجود يك سياه چاله مطلق آماده انفجار است. پس مي‌توان با بررسي سياه چاله‌ها راهي به جهان ديگر که قبل يا بعد از جهان خودمان متولد شده پيدا كنيم.

حال سؤالي كه ما را به نظريه سياه چاله‌ها (سياه چاله‌اي در سياه چاله ديگر) رهنمون ساخته اين است که آيا ما در يك سياه چاله قرار داريم؟

براي پاسخ به اين سؤال به نظريه تورم نگاهي مي‌اندازيم و نيز اينكه جهان ما با شتاب زيادي در حال انبساط است. تنها جرياني از گرانش ضعيف ميان ما اجرام بر قرار است. ديگر اينكه شعاع دوران رو به افزايش است، پس در ميدان گرانش جذبي يك سياه چاله قرار نداريم.

هدف از بيان اين بحث اين است كه به اين نتيجه برسيم که دليل انبساط جهان علاوه بر حركت دوراني و خطي اجرام درون جهان و خميدگي فضا ـ زمان، جهان ما به دليل وجود جهان های ديگر مجبور به انبساط است و شايد آن انرژي را كه ما انرژي تاريك مي‌ناميم، امواج الكترومغناطيسي متولد شده از يك انفجار جديد باشد كه باعث اين انبساط مي‌شوند.

شكل 3: بدليل وجود نيروي گرانشي ميان جهاني با جهان ديگر مي‌توان سياه چاله‌ها را

مركز نيروي گرانشي و دروازه ورود و خروج از جهاني به جهان دگر فرض كرد.

در پايان به عقيدة نگارنده، اين هستي ناشي از يك انفجار بزرگ نمي‌باشد بلكه هر جهاني در اين هستي متولد يك انفجار است، و هر جهاني با توجه به سرعت خطي خاص خود كه ناشي از زمان تولد آن نسبت به ديگر جهانها است زمان خاص خود را خواهد داشت و با چنین فرضي می توان زمان خاص هر جهاني را و در نتيجه شتاب تورم خاص آن را بدست آورد و بدنبال نقاط مشترك آن با جهان خود باشيم تا بتوان از جهاني به جهاني دیگر رفت.

با تشكر از استاد گرامي آقای حسين جوادي بدليل آنكه دانسته‌هاي خود بذل اين جانب نمود. و دوست عزيزم حامد پورايماني بدليل مباحثه‌هاي جالبش در اين باب.

. 1 - Graviton ،با اپسين ‍CPH

نکته ی دیگر اینکه زمانی می توانیم از مرکز هستی سخن بگوییم که جهان هستی محدود و ابعاد و مرزهای آن برای ما شناخته شده باشد. اما همچنانکه نویسنده اظهار داشته جهان های موازی بسیاری وجود دارد که ما از تعداد آنها بی اطلاع هستیم. بنابراین در این هستی که ابعادش نامتناهی است، نمی توان از مرکز هستی سخن گفت.

نامه سرگشاده به حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی