معرفی کتاب: آوای مهبانگ

تابش زمینه‌ی کیهانی،‌ پس‌تاب مهبانگ است. یک سیگنال رقیق بیش از سیزده میلیارد ساله که پاسخ پرسش‌های بسیاری از ماهیت جهان ما را با خود دارد. این تابش به شکل غیرمنتظره‌ای در سال ۱۹۶۴ کشف شد و طی چهار دهه گذشته با آزمایش‌های زیادی مورد پژوهش قرار گرفته است.

تاکنون دو جایزه‌ی نوبل فیزیک به تحقیق در تابش زمینه‌ی کیهانی اختصاص یافته است: یکی در سال ۱۹۷۸ به آرنو پنزیاس و رابرت ویلسون که اولین بار آن را کشف کردند و دیگری در سال ۲۰۰۶ به جرج اسموث و جان مَتِر به خاطر نتایج ماهواره‌ی تحقیقاتی COBE.

بیشتر اطلاعات کیهانی موجود در تابش زمینه‌ی به صورت نوسانات صوتی در پلاسمای چگال، که جهان اولیه را پر کرده بود، رمزگذاری شده است. موسیقی مهبانگ که کیهان‌شناسان تلاش بسیاری جهت شناسایی و تحلیل آن داشته‌اند. تشخیص مدل‌های مختلف کیهان‌شناسی بسیار شبیه این است که ابزارهای موسیقی مختلف را از زیر و بم صدای آن‌ها تشخیص دهیم. اخیراً از این صدای شگفت‌انگیز کیهانی با آزمایش‌هایی همچون Boomerang  و  Maxima و به تازگی توسط ماهواره WMAP پرده‌برداری شده است. این مسئله منجر به جهش عظیمی در درک ما از جهان شده است، اما جستجو همچنان ادامه دارد.

آوای مهبانگ

تابش زمینه‌ی کیهانی و کیهان‌شناسی جدید

The Music Of The Big Bang

Cosmic Microwave Background And The New Cosmology

نوشته‌ی : آمدئو بالبی (Balbi, Amedeo)

ترجمه: سمانه‌ی نوروزی

انتشارات: مازیار

 موضوع: تشعشع زمینه‌ی کیهانی

چاپ اول، ۱۳۹۱

تعداد صفحه: ۱۸۴ – مصور – نمودار

وب‌سایت ناشر:  www.mazyarpub.com

قیمت:  ۷۵۰۰  تومان

در ادامه به قسمت‌هایی از متن این کتاب توجه فرمایید:

وقتی به معادلات تحول جهان در مدل مهبانگ نگاهی بیاندازیم، روشن می‌شود که مقدار امگا در حین انبساط ثابت نمی‌ماند، و بیشتر و بیشتر از یک دور می‌شود. با دقت می‌توان گفت که اگر امگا گاهی اوقات کمتر از یک باشد، جهان تحول خواهد یافت. و اگر بزرگ‌تر از یک باشد،‌ بزرگ‌تر هم خواهد شد. تنها موردی که مقدار آن با زمان ثابت می‌ماند، وقتی است که دقیقاً برابر با یک باشد. همه مقادیر دیگر در وضعیت ناپایدار ناراحت‌کننده‌ای هستند. به عبارت دیگر اگر چند ثانیه پس از مهبانگ جهان دارای مقدار امگای کمی متفاوت از یک می‌بود (فقط مقدار بسیار بسیار کمی بزرگ‌تر یا کوچک‌تر) این مقدار کوچک تقویت می‌شد،‌ از کنترل خارج گشته و امروزه بسیار بزرگ یا بسیار کوچک می‌بود. از این واقعیت که امروزه مقدار امگا را بسیار نزدیک به یک رصد می‌کنیم، نتیجه می‌گیریم که فرآیندهایی مقدار آن را با دقت باورنکردنی در جهان اولیه تنظیم کرده است.

در اینجا درباره‌ی تنظیم ظریف صحبت نمی‌کنیم، بلکه حرف از یک تنظیم دقیق است. برای واضح‌تر شدن:

یک ثانیه پس از مهبانگ، امگا باید با تقریب خطای خیلی کمی برابر با یک باشد. برای زمان‌های زودتر این مقدار خطا باید کمتر هم باشد.

اینکه امگا دقیقاً برابر با یک است، باید خوب باشد. اما معما را حل نمی‌کند. چرا از بین بی‌نهایت مقادیری که امگا می‌توانست داشته باشد،‌طبیعت مقدار یک را انتخاب کرد؟ با یک پارادوکس مواجهیم. کمی شبیه به این است که یک مداد درست در نوک تیزش دارای تعادل کامل باشد. هرچند این موقعیت با قوانین فیزیکی مجاز است، احتمال اینکه این شرایط شانسی اتفاق افتاده باشد، بسیار ضعیف است ….

فهرست مطالب

مقدمه

۱)       چشم‌انداز

فرار بزرگ

گرانش نهایی (حداکثری)

وزن همه‌ چیز

ماده‌ای از ساختار

یک مشت پر از اعداد

۲)      نور باستانی

بعضی‌ها داغش را دوست دارند

دریایی از نور

از ستاره‌ها و کوره‌ها

دست‌پخت عالی

خداحافظی آخر

صداهای خاموش

پرده‌های برانداخته

تولدی یک علم

۳)     دانه‌های کیهانی

ناپایداری

نه کاملاً صاف

غول‌های کیهانی

سریع‌تر از نور

آشفتگی آغازین

قلمرو تاریکی

بقایای تابش CMB

4)      موسیقی افلاک

صداها و اعداد

سمفونی‌های کیهانی

شنیدن با چشم

از میان قله‌ها و دره‌ها

۵)     یافتن هماهنگی

گشتن به دنبال الدورادو

جهان از دید یک بالون

یک جهان تخت

فرار

انبساط کیهانی

آوای مهبانگ

۶)      کشور کشف نشده

سمت تاریک جهان

جهان و توپ فوتبال

یک مرز جدید

نزدیک به آغاز

فهرست ثوابت فیزیکی و نجومی

نقل از بیگ بنگ

مرز بین ایمان و تجربه  

نامه سرگشاده به حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی

آخرین مقالات