یکی از بزرگترین مشکلات فیزیک معاصر گرانش است. مشکل در این است که
چگونه می توان آن را توجیه کرد که هم فضا-زمان خمیده ی نسبیت عام
را توجیه کند و هم با مکانیک کوانتوم سازگار باشد؟
در نسبیت
فضا-زمان کمیتی پیوسته است که با نگرش گسستگی مکانیک کوانتوم
نامانوس است. بهمین دلیل تلاش زیادی برای سازگار کردن
این دو نظریه بزرگ فیزیک مدرن انجام شده و نظریه های متفاوتی از
جمله نظریه ریسمانها مطرح شده تا نسبیت و مکانیک کوانتوم را با
یکدیگر ترکیب کند. شالوده ی اینگونه نظریه ها بر اساس کوانتومی
بودن گرانش شکل گرفته اند. از جمله این نظریه ها، نظریه سی.پی.اچ.
است که گرانش را کوانتومی در نظر گرفته است. در اینجا تلاش می شود
بوسیله یک رابطه کمی یک کوانتوم گرانش را تعریف کنم: می
دانیم که:
F=dp/dt
این تعریف قبول دارد
که جرم قابل تغییر است چون:
d(mv)/dt= (vdm/dt)+(mdv/dt)
(1)
که در حالت خاص یا
در سرعتهای پایین(نسبت به سرعت نور) بصورت کلاسیکی F=ma تبدیل
می شود. حال
اجازه دهید رابطه
ی:
d(mv)/dt= (vdm/dt)+(mdv/dt)
را با نگرش
کوانتومی مورد توجه قرار دهیم. کمترین زمان قابل تصور، زمان پلانک
است برابر با Tplanck=5.39x10-44 sec
حال در رابطه ی (1) فرض کنیم dt=Tplanck که آن
را با Tp نشان
می دهیم. از طرفی در مکانیک کوانتوم اندازه حرکت کوانتیده است و
تغییرات آن را نیز کوانتومی در نظر می گیریم. پس dp یعنی
یک کوانتوم اندازه حرکت که آنرا با pq نشان
می دهیم. و اگر یک کوانتوم نیروی گرانشی را نیز با Fg نشان
دهیم، برای تعریف یک کوانتوم گرانش یا همان گراویتون خواهیم داشت:
Fg.Tp=pq
و بدین وسیله می
توان یک کوانتوم گرانش که همان گراویتون می باشد را تعریف کرد.
باتشکر
محمدرضا عظیمی
نقل از گروه
فارسی سی. پی. اچ.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
آخرین
مقالات |