English

Contact us

نظر دهید

تماس با ما

فارسی

اخبار

آرشیو مقالات

آلفای گرانش

همانطور که قبلاً توضیح دادم( مقالات 1 و  2 را ببینید)، گراویتون بار-رنگ یا مغناطیس-رنگ است. یک گراویتون نظیر ذره ی تبادلی نیروی الکتریکی عمل می کند که آن را فوتون می نامند. بنابراین ما می توانیم با توجه بهعدد آلفا مقدار عددی ذره ی تبادلی گرانش را توضیح دهیم. همچنانکه می دانیم عدد آلفا برابر است با:

برای به دست آوردن ساختار ثابت گرانشی بایستی به نسبت نیروی گرانش و نیروی الکتریکی توجه کنیم. برای اینکار نیروی الکتریکی و نیروی گرانشی بین الکترون و پروتون را در اتم هیروژن حساب می کنیم. خواهیم داشت:

 Fe=kq₁q₂/r²,  Fg=Gm₁m₂/r²,

بنابراین داریم:

 Fg/Fe=10^-40,

پس:

بنابراین:

همچنین باید توجه داشت که در رابطه ی آلفا h-bar اسپین فوتون و ثابت است. اما در رابطه ی آلفای گرانش h-bar اسپین گراویتون و برابر 2 است و با توجه به نظریه سی. پی. اچ. اسپین تابعی از شدت گرانشی است.

where e is the charge on the electron, c is the speed of light, h-bar is Planck's constant and the epsilon represents the permittivity of free space. Despite the fact that each of these constants have their own dimensions, the fine-structure constant is completely dimensionless! 

The importance of the constant is that it measures the strength of the electromagnetic interaction. It is precisely because the constant is so small (i.e. 1/137 as opposed to 1/3 or 5 or 100...) that quantum electrodynamics (QED) works so amazingly well as a quantum theory of electromagnetism. It means that when we go to calculate simple processes, such as two electrons scattering off one another through the exchange of photons, we only need to consider the simple case of one photon exchange -- every additional photon you consider is less important by a factor of 1/137. This is why theorists have been so successful at making incredibly accurate predictions using QED. By contrast, the equivalent 'fine-structure' constant for he theory of strong interactions (quantum chromodynamics or QCD) is just about 1 at laboratory energy scales. This makes calculating things in QCD much, much more involved. 

It is worth noting that the fine-structure 'constant' isn't really a constant. The effective electric charge of the electron actually varies slightly with energy so the constant changes a bit depending on the energy scale at which you perform your experiment. For example, 1/137 is its value when you do an experiment at very low energies (like Millikan's oil drop experiment) but for experiments at large particle-accelerator energies its value grows to 1/128.

آخرین مقالات

LEIBNITZ'S MONADS & JAVADI'S CPH

General Science Journal

World Science Database

Hadronic Journal

National Research Council Canada

Journal of Nuclear and Particle Physics

Scientific Journal of Pure and Applied Science

Sub quantum space and interactions from photon to fermions and bosons

مرز بین ایمان و تجربه  

نامه سرگشاده به حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی

اختر فیزیک

اجتماعی

الکترومغناطیس

بوزونها

ترمودینامیک

ذرات زیر اتمی

زندگی نامه ها

کامپیوتر و اینترنت

فیزیک عمومی

فیزیک کلاسیک

فلسفه فیزیک

مکانیک کوانتوم

فناوری نانو

نسبیت

ریسمانها

سی پی اچ

 فیزیک از آغاز تا امروز

زندگی نامه