بعضی از ستاره شناسان می گويند پلوتو اساسا يک سياره واقعی نيست و بجای آن بايد در ميان همين اشيا يخی دسته بندی شود که به هنگام تشکيل منظومه شمسی بوجود آمده اند.به گفته يکی از مقامات ناسا، "آنچه ما الان از پلوتو می دانيم يک صفحه هم نمی شود. کتب علمی بعد از تکميل اين ماموريت دوباره نويسی خواهند شد".

استفن لوری از دانشگاه کويين بلفست در ايرلند شمالی معتقد است که اين ماموريت می تواند اطلاعات بيشتری درباره پلوتو و قمرهايش در اختيار دانشمندان قرار دهد.آقای لوری به بی بی سی گفته است: "تفاوت های فاحش در سطح اين سياره می تواند نشان دهد که منظومه شمسی بر اثر يک تصادم واحد بوجود نيامده است. احتمالا برخی از سياره های کوچکتر با قدرت جاذبه خود اشيا را دور خود جمع کرده اند".ناسا اکنون با پرتاب 'افق های جديد' تا پيش از ۳ فوريه موفق خواهد شد اين سفينه را در موقعيتی قرار دهد تا بتواند با استفاده از قوه جاذبه مشتری سرعتش را افزايش دهد.با توجه به موفقيت ناسا در پرتاب فضاپيما تا پيش از اين تاريخ، 'افق های جديد' می تواند سريعتر به پلوتو برسد و احتمال ناکامی ماموريتش کاهش خواهد يافت.اين افزايش سرعت به 'افق های جديد' اجازه می دهد تا در ژوئيه ۲۰۱۵ به سياره پلوتو برسد. اگر فضاپيما بدون کمک قوه جاذبه مشتری راهی اين سفر دور و دراز می شد احتمالا پنج سال ديرتر به پلوتو می رسيد.پلوتو در سال ۱۹۳۰ بوسيله  Tombaugh Clyde ستاره شناس آمريکايی کشف شد.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 

26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40