عمر یک ستاره ابر غول پیکر با انفجار ابر نو اختری به پایان میرسد.ستاره ای غول پیکر با جرمی بیشتر از 8 برابر جرم خورشید  که به نسبت ستاره های کم جرم تر عمر کمتر  و درعوض سرعت تکامل بیشتری دارند.

انفجار این نوع ستاره ها زمانی رخ میدهد که انرژی ستاره  به مصرف برسد که نتیجه آن متلاشی شدن هسته ستاره هست.در ادامه به علت بالا بودن نیروی گرانشی هسته، ستاره دچار انبساط شدید شده و در نهایت از لایه های بیرونی انفجار و متلاشی شدن شروع می شود. در پایان این انفجار هولناک ستاره های نوترونی یا یک سیاهچاله غول پیکر بوجود می آید. اگر از این انفجار، هسته ای با 4/1 الی 3 برابر جرم خورشیدی بجای ماند، هسته کوچک می شود و ستاره نوترونی تشکیل می دهد. اگر جرم هسته از  3 برابر جرم خورشیدی بیشتر باشد، جاذبه آن را وا می دارد که بیشتر منقبض شود تا سیاهچاله تشکیل بدهد. این انفجار آنچنان پر انرژی است که شاید از کهکشان کاملی با میلیاردها ستاره، درخشنده تر شود.

برخی از  این انفجار ها آنچنان پر انرژی و ویرانگر هستند که می توانند ده ها هزار سیاره مانند زمین را نابود کنند.

البته نترسید چون همه ی آنها نابودگر نیستند اما اگر یکی از این مدل انفجار ها در فاصله مثلا 50 سال نوری از ما رخ دهد بشر به اجبار باید زندگی روی سطح زمین را حداقل تا چند دهه فراموش کند و به زیر زمین پناه ببرد چون پرتوهای بسیار پر انرژی گاما یکی از ارمغان های ابر نو اخترهاست. اما باز هم نترسید چون در فاصله 50 سال نوری از ما هیچ ابر غول ستاره ای که بتواند شرایط انفجار ابر نو اختری را مهیا کند وجود ندارد.

وقتی که این آن ستاره ابر غول منفجر شد عناصر تشکیل دهنده ی خود را در فضای میان ستاره ای پراکنده می کند تا به تشکیل ستاره ها و سیارات جدید منجر شود. بد نیست بدانید که ترکیبات ارگانیک یا همون ترکیبات کربن برای اولین بار در هسته ستاره ها بوجود آمدند.

www.barandeh24.com