در آن زمان اين فضاپيما 480 ميليون كيلومتر
يعني حدود سه برابر فاصله زمين تاخورشيد از
دنباله دار ودم قابل مشاهده آن فاصله
داشت.دانشمندان به اين نتيجه رسيدند كه آن
چيزي كه مشاهده كرده بودند ذرات جداشده از
دنباله دار بودند ٬با اين
حساب اين دنباله دار طولاني ترين دم ثبت شده
تا آن زمان توسط بشر را بهمراه داشت.
برخورد با دم يك دنباله
دار كه ميتوانست يك بار طي يك عمر رخ دهد
دوباره در سال 2004 تكرار شد .در اين زمان
فضاپيما ذرات موجود در دم يوني دنباله دار مك
نات-هارتلي را احساس كرد. اين بار فضاپيما
مستقيما" از ميان دم دنباله دار عبور نكرد
بلكه بدليل فعاليت خورشيد به شكل انفجار و
پرتاب ذرات از سطح خورشيد ذرات مربوط به
دنباله دار به سمت آن روانه شدند وفضاپيما
توانست اثرات دنباله دار را كشف كند.اخيرا"
نيز حادثه اي مشابه را در برخورد با ذرات ناشي
از گزارش نموده است.
در سومين
مواجهه فضاپيما با دنباله دار كه در
فوريه 2007 رخ داد فضاپيما از ميان دم
يوني دنباله دار مك نات عبور كرد ٬در
اين زمان دنباله دار درفاصله 257
ميليون كيلومتري قرار داشت.فضاپيما
توانسته بود حتي از اين فاصله زياد
اثراتي از گاز ومولكولهاي جداشده از
دنباله دار را ثبت كند.در طي اين
حادثه سرعت بادخورشيدي كه در حالت
عادي 700 كيلومتر درثانيه بود به 400
كيلومتر در ثانيه رسيده بود.
برهمكنش ميان
بادخورشيدي وذرات موجود در دم دنباله
دار به شكل تغييرات در ميدان مغناطيسي
وسرعت ذرات يكي از زمينه هاي جالب و
رو به پيشرفت علم ستاره شناسي بوده كه
طي دهها سال نظر دانشمندان را به خود
جلب كرده است.
منبع : پارس
اسكاي