پروفسور دارا انتخابی گفت : طی سالهای
گذشته که شاید بالغ بر دو دهه می شود عمدتا از داده های ثبت
شده از سایر ماهواره ها و مدارگردها برای بررسی رطوبت خاک و
متغیرهای وابسته به آن استفاده می کردم. این داده ها عمدتا در
هواشناسی و مهندسی آب کاربرد دارند اما پس از چند سال به این
نتیجه رسیدم که این اطلاعات کافی نیستند و باید به فکر ساخت
ماهواره ای جدید با قابلیتهای متعدد بود.
وی افزود: پس از مطالعات گسترده به فکر
ارائه طرحهایی درخصوص ساخت ماهواره ای جدید افتادم که حاصل آن
ماهواره SAMP است. در این فناوری نوین از ریز امواجی با فرکانس
4/1 گیگا هرتز استفاده می شود.
این دانشمند ایرانی افزود : در فناوریهای
فعلی از ریز امواجی نظیر نور مادون قرمز و نورهای قابل رؤیت
برای بررسی متغیرهای جوی استفاده می شود اما برای مشخص کردن
میزان رطوبت خاک مناسب نیستند و علت آن نیز این است که جو زمین
این نوع امواج را از بین می برد.
پروفسور انتخابی افزود : اما ریز موجی که
در این ماهواره مورد استفاده قرار می دهیم از حساسیت بالایی
برای بررسی سطح زمین برخوردار است و در عین حال اتمسفر نیز
تأثیری بر آن نمی گذارد.
رئیس آزمایشگاه Parsons مهندسی و علوم
زیست محیطی دپارتمان مهندسی محیط زیست دانشگاه MIT در ادامه به
مهر گفت : از سال 2000 میلادی همکاری ما با ناسا شروع شد. این
همکاری شامل حضور 14 دانشمند از این آژانس و دانشگاه MIT بود.
در ادامه تحقیقات اولیه با هدف پرتاب ماهواره در سال 2009
میلادی آغاز شد.
وی افزود : ایده ما از میان 20 پروژه
پیشنهادی به ناسا برگزیده شده بود اما متأسفانه در سال 2005
ناسا مجبور شد تا به دلیل نگرش گسترده خود به سوی بازگشت به
ماه و سفر به مریخ بودجه های تحقیقاتی خود را تعدیل کند و از
این رو پروژه این ماهواره نیز به نوعی قربانی آن شد.
این دانشمند ایرانی افزود : اما در سال
بعد از آن بود که آکادمی ملی علوم آمریکا به حمایت از پروژه ما
درآمده و به ناسا توصیه کرد که با توجه به تداوم فرآیند گرمایش
زمین و اهمیت تحقیقات مربوط به محیط زیست زمین این پروژه تداوم
داشته باشد.
وی افزود : پروژه ساخت این ماهواره اکنون
شتاب جدی به خود گرفته و پیش بینی می کنیم تا سال 2012 به مدار
زمین پرتاب شود. با توجه به اینکه تنها 4 سال دیگر زمان باقی
مانده تلاش تیم تحقیقاتی این پروژه مضاعف شده است.
پروفسور انتخابی گفت: ماهواره SAMP با
بودجه هنگفت 340 میلیون دلاری ساخته می شود. این ماهواره 600
کیلوگرم وزن داشته و از دو بخش راداری و رادیومتری ساخته شده
است. این ماهواره همچون چتری در راکت جاسازی شده و پس از پرتاب
به فضا باز می شود.