وای مکس Wimax که از تکنولوژی وایرلس بهره می برد وارد بازار مخابرات دنیا شده است.

واي مکس چيست؟

Wimax مخفف (Worldwide Interoperability for Microwave Access)در واقع سيستم ارتباطي و ديجيتالي بي سيم است که جايگزيني براي شبکه‌هاي بي‌سيم نواحي شهري در نظر گرفته مي‌شود.

  وای مکس مي‌تواند دستيابي به بي‌سيم باند پهن را فراهم سازد (BWA) که تا 50 کيلومتر  براي ايستگاه‌هاي ثابت و  5 تا 15 کيلومتر براي ايستگاه‌هاي سيار را پوشش مي‌دهد.

در مقايسه، استانداردهاي شبکه‌هاي بي‌سيم محلي براي سيستم Wi-Fi در اکثر حالت‌ها تنها 30 تا 100 متر  را پوشش مي‌دهند.  با WiMAX، سرعت داده‌ها در شبکه‌هايي مانند Wi-Fi به سادگي پشتيباني مي‌شود، اما موضوع  تداخل امواج کاهش میابد.

WiMAX بر روي هر دو فرکانس‌هاي مجاز و غير مجاز قابل اجراست که بدين وسيله محيطي تحت کنترل فراهم ساخته و الگوي اقتصادي قابل رشدي را براي امواج قابل حمل بي‌سيم  ايجاد مي‌سازد. البته WiMAX مي‌تواند براي شبکه‌هاي بي سيم دقيقاً به طور مشابهي با پروتکل‌هاي رايج Wi-Fi مورد  استفاده قرار گيرد.

WiMAX نسل دوم پروتکلي است که استفاده مؤثرتري از پهناي باند و جلوگيري از  تداخل  امواج را امکان‌پذير ساخته و امکان سرعت‌هاي داده بالاتري بر روي مسافت‌هاي طولاني‌تر ممکن مي‌سازد.

با اين اوصاف، به زودي WiMAX اصطلاح شناخته شده‌اي براي توصيف دستيابي اينترنت بي‌سيم در سرتاسر دنيا خواهد شد.

البته در پياده سازي WIMAX معمولاً کل يک شهر تحت پوشش سرويس اينترنت آن قرار  نمي‌گيرد. چرا که هزينه استفاده از سرويس‌هاي بي‌سيم به نسبت ساير سرويس‌هاي موجود بسيار بالاتر است،‌ اما استفاده يک ايستگاه WIMAX در يک شهر بسيار قابل قبول تر از راه اندازي ايستگاه‌هاي فراوان Wi-Fi  جهت استفاده کاربران سيار است.

به همين دليل،‌ در برخي از شهرها که راه اندازي سرويس‌هاي بر روي کابل هزينه‌هاي  بالايي را مي‌طلبد، شرکت‌هاي ارائه دهنده به استفاده از اين تکنولوژي روي آورده‌اند.

مزيت فوق‌العاده اين سيستم، اين است كه اين امکان را به کاربران مي‌دهد که از اينترنت خود به صورت سيار استفاده کنند. علاوه بر اين در برنامه‌هاي آينده اين تکنولوژي استفاده از سرويس‌هايي همچون VOIP نيز گنجانده شده است که ممکن است اين تکنولوژي را به يکي از رقباي سيستم موبايل کلاسيک تبديل کند.

البته مضراتي مانند آنتن‌هاي BTS و مشکلات امواج الکترومغناطيسي، در آنتن‌هاي واي  مکس نيز وجود دارد. البته دامنه و فرکانس عادي اين آنتن‌ها مضر نيست ولي بسياري از شرکت‌ها براي بالا بردن برد، فاصله، سرعت و قدرت آنتن‌هاي واي مکس از دستگاه‌هايبوستر (کمکي) استفاده مي‌کنند که باعث تشديد فرکانس آن‌ها مي‌شود و چنين فرکانسي تأثيرات جبران ناپذيري بر روي سيستم‌هاي عصبي و بدن انسان مي‌گذارد.

نقل از جاذبه صفر

عقب‌ماندگي اينترنت پرسرعت در ايران:

پايين‌تر از همه

تغيير را راه گريزي نيست. يك مقايسه ساده همه چيز را روشن مي‌كند. كافي است همه آنچه را كه در هر روز با آن سروكار داريم با مسائل روزمره سال‌هاي قبل مقابله كنيم.اين تغيير اما در دنياي مجازي سرعت بيشتري دارد و به همين دليل هم هست كه در اغلب مواقع اخبار جديدي پيرامون اينترنت، فضاي مجازي و مسائل مرتبط با آنها وجود دارد.

كاربران اينترنت هم به دنبال اين جريان تغيير كرده‌اند. اين روزها ديگر هر شخصي كه به اينترنت دسترسي داشته باشد، لزوما به عنوان يك كاربر اينترنتي شناخته نمي‌شود. هر چه باشد تعابير دنياي تكنولوژي هم دچار تغيير شده‌اند. كاربر اينترنت حالا ديگر به شخصي گفته مي‌شود كه به اينترنت از نوع پرسرعتش دسترسي داشته باشد.

دسترسي به خدمات مختلف سرگرمي كه اين روزها طرفداران زيادي هم پيدا كرده‌اند، يكي از همان چيزهايي است كه تنها به وسيله اينترنت پرسرعت قابل تصور خواهد بود. به اين خدمات، امكانات پيشرفته و فرصت‌هاي مناسب ديگري را كه با فراهم بودن قابليت دسترسي به نسل جديد ارتباطات اينترنتي پرسرعت به دست مي‌آيد، بايد اضافه كرد.

در اين ميان اما اينترنت پرسرعت و دسترسي به آن هنوز نتوانسته است به عموميت گسترده‌اي برسد.تاخير در عرضه اينترنت پرسرعت، فراهم نبودن زيرساخت‌هاي لازم و قيمت بالاي استفاده از خدمات آن در بعضي كشورها درواقع دلايل اصلي عمومي نشدن كاربري اينترنت پرسرعت است.

با اين همه كارشناسان معتقدند استفاده از اينترنت پرسرعت در چند سال اخير رشد خوبي داشته است. به اعتقاد آنها اگرچه هنوز رقابت در عرصه ارائه خدمات اينترنت پرسرعت شدت پيدا نكرده است، اما اين جريان تا دو سال آينده روندي صعودي را در پيش خواهد گرفت. آمارها و نتايج تحقيقات موسسه تحقيقاتي OVUM در اين زمينه با تاييد ادعاي كارشناسان نشان مي‌دهند كه ضريب نفوذ اينترنت پرسرعت در سراسر جهان تا پايان سال 2007 به 17درصد خواهد رسيد. اين در حالي است كه براساس اين تحقيقات، اين رقم تا پايان سال 2008 تا 21درصد هم افزايش پيدا مي‌كند.

بيشترين رشد در اختيار كشورهاي آسيايي و اروپاي شرقي در بعضي كشورها گويا اين روند رشد، با سرعت بيشتري همراه است. اين كشورها اغلب از ميان كشورهاي در حال توسعه اروپاي شرقي و آسيا هستند. موسسه تحقيقاتي OVUM هم اخيرا با استفاده از آمارها و نتايج تحقيقات خود در اين زمينه فهرستي از 10كشوري كه بيشترين رشد را در استفاده از اينترنت پرسرعت داشته‌اند، منتشر كرده است. 

در اين فهرست ايرلند اولين جايگاه را در اختيار دارد. اين كشور كه در حال حاضر داراي ضريب نفوذ 13درصدي است، به دنبال عرضه خدمات ارزان قيمت اينترنت پرسرعت توانسته است به چنين رشدي دست پيدا كند. بعد از ايرلند كشورهاي تركيه، يونان، تايلند، روسيه، هند، فيليپين، اكراين، ويتنام و اندونزي به ترتيب جايگاه‌هاي بعدي را در اختيار گرفته‌اند. فيليپين به عنوان يكي از كشورهاي آسيايي موجود در اين ليست، در حال حاضر حدود 3ميليون نفر كاربر اينترنت پرسرعت دارد. به گفته كارشناسان، اين رقم تا پايان سال 2011 به 10ميليون كاربر خواهد رسيد. 

در فيليپين در حقيقت رقابت اپراتورها در عرضه خدمات زيرساختي و در نهايت قيمت ارزان دسترسي به اينترنت پرسرعت، مهم‌ترين عوامل رشد كاربران هستند. 
 

ايران؛ عقب مانده از برنامه

با اين اوصاف با گذشت زمان و آگاهي بيشتر كشورهاي جهان از ضرورت و لزوم دسترسي به اينترنت پرسرعت و مزاياي استفاده از آن، كشورها هر روز براي در اختيار داشتن اين امكان و پيشرفت آن تلاش مي‌كنند. تا جايي كه اين روزها عرضه خدمات اينترنت پرسرعت به يكي از وظايف اصلي اپراتورهاي مخابراتي تبديل شده و عرصه‌اي رقابتي براي آنها به حساب مي‌آيد. در مقابل در اين موج بزرگ كه هر روز با سرعت بيشتري نسبت به گذشته جلو مي‌رود، كشور ما كجا قرار دارد؟

سوالي كه قطعا بارها و بارها براي بسياري از كاربران ايراني مطرح شده و بي‌جواب مانده است. 
هر چه باشد كاربران ايراني مدت‌ها است كه در انتظار دسترسي راحت و آسان به اينترنت پرسرعت هستند، درست از روزهاي آخر عمر دولت گذشته. آن روزها كاربران ايراني كاملا اميدوار بودند به دسترسي به اينترنت پرسرعت و خدمات وابسته آن. دليل هم به مصوبه دولت در برنامه پنج ساله چهارم مربوط بود.

در اين برنامه پيش‌بيني شده بود كه تا پايان سال 88، تعداد كاربران اينترنت پرسرعت به 5ميليون و 584هزار نفر برسد.
افزايش ضريب نفوذ اينترنت تا 30درصد هم يكي ديگر از پيش‌بيني‌هاي برنامه پنج‌ساله چهارم دولت بود. قرار بود تا پايان سال 88، تعداد كاربران اينترنت پرسرعت به 25درصد كل كاربران اينترنت برسد.

اما حالا حتي هيچ آماري هم در دست نيست تا بتوانيم ميزان تحقق اين پيش‌بيني‌ها را ببينيم. حالا فقط مي‌دانيم كه حدود 200هزار پورت اينترنت پرسرعت در كشور فعال است و البته وزارت ارتباطات هم در آخرين آمار منتشر شده از عملكردش، هيچ بحثي از اينترنت پرسرعت را به ميان نياورده است.

آمار ما به مهر ماه سال 85 مربوط است كه تنها 250هزار كاربر ايراني به اينترنت پرسرعت دسترسي داشتند.درست همان زماني كه وزارت ارتباطات دسترسي كاربران خانگي به اينترنت با سرعتي بيش از 128كيلوبايت را ممنوع اعلام كرد.
به اين ترتيب نمي‌توان انتظار رقم قابل توجهي را در ميزان رشد دسترسي به اينترنت پرسرعت در ميان كاربران ايراني داشت

نقل از روزانه (گروه مبین)

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 

26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40