در فضا تلسکوپهای نوری میتوانند تصاویر واضح تر و دقیق تری نسبت به زمین تهیه کنند. زیرا جو نور اجرام سماوی دور را مختل میکند. میتوان ماهواره ها را نیز جهت جمع آوری انواع تشعشعاتی که در جو متوقف میشوند به کار گرفت. رصدخانه های فضائی با موشکهای پرتاب شده و یا توسط شاتل فضائی در مدار رها میشوند.

(کاوشگر اشعه ماوراء بنفش آی یو ایی از سال 1978 در مدار زمین قرار گرفت.)

تلسکوپ فضائی هابل

در 25 آوریل 1990 تلسکوپ فضائی هابل به مداری در ارتفاع 600 کیلومتری زمین پرتاب شد.پهنای آئینه این تلسکوپ 4/2 متر است. در ابتدا تصاویر ارسالی از هابل نا امید کننده بود زیرا شکل آئینه نادرست بود.ولی اکنون این تلسکوپ ترمیم شده است.

برد دید هابل 7 برابر تلسکوپهای زمینی است.

ماموریت تعمیر هابل

در سال 1993 شاتل فضائی آمریکا به ماموریت تعمیراتی ارسال شد تا تلسکوپ فضائی هابل را ترمیم کند.یکی از مهمترین بخشهای ماموریتی تعمیر اتصال یکسری آئینه کوچک برای اصلاح آئینه بزرگ معیوب بود. اکنون هابل تصاویر فوق العاده واضح میگیرد.وتا کنون اجرام سماوی بسیار دوری را آشکار نموده است. ومقادیر متنابهی اطلاعات برای مطالعه سالهای آتی ستاره شناسان تهیه کرده است برای دیدن فیلم تعمیر هابل اینجا را کلیک کنید.

این تصویر یک تلسکوپ زمینی از یک کهکشان است

این تصویر همان کهکشان است که هابل گرفته است.

ماهواره هیپارکوس

ماهواره هیپارکوس ساخته سازمان فضائی اروپا موقعیت و روشنائی 120 هزار ستاره را مشخص نمود و فهرست تازه ای از ستارگان فراهم کرد. اگر چه نتوانست به مدار معین خود برسد ولی اندازه گیریهایش از اندازه گیریهای دانشمندان در زمین بسیار دقیق تر بود.

(ماهواره هیپارکوس ماهواره جمع آوری اطلاعات بسیار دقیق اختلاف منظر در سال 1989 پرتاب شد و تا دو نیم سال میزان حرکت ستارگان را اندازه گرفت.)

(بر روی زمین آنتنهای رادیوئی مسیر رصدخانه های فضائی را دنبال و اطلاعات ارسالی آنها را دریافت میکنند.)

همین مطلب را به زبان انگلیسی بخوانید

گروه علمی نابغه های ایران

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 

26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40