نانولوله‌هاي كربني خالص براي اولين بار در درون بدن موجود زنده آزمايش شدند

محققان دانشگاه «رايس» و مركز سرطان‌ «اندرسون» (M. D. Anderson Cancer Center) در دانشگاه «تگزاس» نشان دادند كه نانولوله‌هاي كربني تزريق شده به جريان خون حيوانات آزمايشگاهي، اثرات ضد سلامت سريعي ندارند و پيش از آن كه توسط كبد دفع شوند به مدت بيش از يك ساعت دربدن باقي مي‌مانند.

به گزارش سرويس «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين نتايج از اولين مطالعه روي نانولوله‌هاي كربنيِ اصلاح نشده به صورت شيميايي، در درون بدن حيوانات، حاصل شده است.

اين نانومواد، بسياري از محققان را اميدوار كرده است تا در تشخيص و درمان بيماري‌ها از آنها استفاده كنند.

بروس وايسمن (Bruce Weisman) رييس اين گروه كه يك استاد شيمي است، در اين زمينه مي‌گويد: ما از دوازده عضو نمونه‌برداري كرده‌ايم و تنها در كبد ميزان قابل توجهي نانولوله يافت شد. كبد به طور طبيعي داروها و ساير مواد خارجي را از خون دفع مي‌كند و بنابراين نتيجه حاصل شده كاملاً قابل انتظار است.

پس از گذشت 24 ساعت از زمان تزريق نانولوله‌ها، مقداري از آنها در كليه‌ها كه ديگر عضو معمول دفع داروها هستند،‌ رديابي شدند.

در ساير بافت‌هاي بدن، آثاري از نانولوله‌ها مشاهده نشد. نانولوله‌ها خواص نوري و شيميايي يگانه‌اي دارند و همين امر آنها را براي محققان زيست‌پزشکي بسيار جذاب مي‌سازد.

عضو ديگر گروه، پروفسور استيون كيورلي (Steven Curley) كه يك جراح تومور و رئيس بخش جراحي تومور معده و روده مركز اندرسون است در اين باره مي‌گويد: نتايج اوليه براي محققاني كه علاقه‌مند به استفاده از نانولوله‌هاي كربني درفعاليت‌هاي زيست‌پزشكي هستند، اميدوار كننده است.

ه خصوص، تحت تأثير قرار نگرفتن اثر فلورسانت در اين فعاليت‌ها، ما را بسيار خوشحال كرد زيرا اين امر رديابي نانولوله‌ها را آسان‌تر مي‌سازد و دري به روي كاربرهاي درماني و تشخيصي جديد مي‌گشايد.

در مطالعه اوليه‌اي كه درسال 2002 توسط وايسمن و همكارانش در دانشگاه رايس انجام گرفت و پروفسور ريچارد اسمالي در آن شركت داشت، ديده شد كه نانولوله‌ها نورفلورسانس و يا مادون قرمزِ نزديك، از خود منتشر مي‌كنند.

از آنجايي كه نور مادون‌قرمزِ نزديك بدون هيچ گونه آسيبي از بدن عبور مي‌كند، محققان مايلند تا از نانولوله‌هاي كربني در تشخيص و درمان غيرتهاجمي بيماري‌هايي مثل سرطان و تصلب شريان استفاده كنند.

در مطالعه كنوني وايسمن، و همكارانش، نانولوله‌هاي كربني تك ديواره محلول در آب را به حيوانات آزمايشگاهي تزريق كردند. نانولوله‌هاي مزبور در حالي كه پوشش زيست‌سازگار آنها توسط پروتئين‌هاي خون برداشته شده بود، در درون بدن حيوانات از خود نور فلورسانس ساطع كردند.

اين محققان از خاصيت فلورسانس مذكور به منظور رديابي نانولوله‌ها در خون و تصويربرداري از آنها در بافت‌ها در زير ميكروسكوپ، استفاده كردند.

به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌اوري نانو، يكي از اين محققان مي‌گويد كه اسمالي، كمي قبل از فوتش در سال 2005، در همين زمينه چندين پروژه‌ را پي‌ريزي كرد.

در يكي از آنها، هم‌اكنون محققان روي روش‌هايي كه نانولوله‌هاي تزريقي را مدت زمان بيشتري در بدن و خون نگه دارند، مشغول به تحقيق مي‌باشند.

در اثر اين امر مي‌توان عضوهاي خاصي را به راحتي هدف قرار داد. در پروژه‌اي ديگر محققان روي رفتار نانولوله‌ها در يك چرخه طولاني حضور در بدن و تأثيرات آنها بر حيوانات آزمايشگاهي مشغول به تحقيق مي‌باشند.

خبرگزاري دانشجويان ايران

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 

26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40