نظریه زمین توخالی

اشتباه هالی از آن جا ناشی شد كه وی برای چگالی كلی زمین از عدد غلطی استفاده كرد و به اجبار به این نتیجه گیری رسید كه زمین در تمام بخش های خود جسم صلبی نیست.

آن كه پروتون ها را شمرد

سرآرتور ادینگتون از جمله اولین افرادی بود كه نظریه نسبیت عام اینشتین را كه در سال ۱۹۱۵ منتشر شد، درك كرد. وی با الهام گرفتن از نظریه های جدیدی كه جهان زیر اتمی را به نسبیت ربط می دادند، به این نتیجه رسید كه می توان كمیت های مهم كیهان را با استفاده از روابط ساده به دست آورد. وی مدعی شد كه روشی به دست آورده است كه به وسیله آن می توان تعداد پروتون های موجود در جهان را محاسبه كرد. وی تصریح كرد كه۲۲۵۶?136۲ پروتون در جهان وجود دارد. كسی به ایده های ادینگتون توجهی نكرد و در نتیجه وی وادار شد كتابی با عنوان «نظریه بنیادی» بنویسد این كتاب كه مدت كوتاهی پس از مرگ وی و در سال ۱۹۴۴ منتشر شد، تنها اثری كه داشت این بود كه تائید كرد وی آدمی غیرعادی است.

پرورش سوپرمن

ویلیام شاكلی فیزیكدان آمریكایی كه یكی از مخترعان ترانزیستور در سال ۱۹۴۷ محسوب می شود و به همین دلیل جایزه نوبل را به دست آورد، نقش بسزایی در شكل گیری دنیای نوین دارد. اما وی می خواست كار بیشتری انجام دهد. وی در ابتدای دهه ۱۹۶۰ سخنان تندی در مورد كنترل جمعیت و لزوم جلوگیری افراد كم هوش برای گسترش ژن هایشان ابراز كرد. شاكلی ۷۰ساله در سال ۱۹۸۰ اعلام كرد كه گنجینه ای در كالیفرنیا تاسیس كرده است. در این گنجینه كه یك بانك اسپرم است، دهندگان اسپرم را با توجه به میزان هوش شان انتخاب می كنند. در سال ۱۹۹۹ كه این بانك تعطیل شد، شاكلی در فكر به دنیا آوردن ۲۰۰۰ كودك بود. اما هیچ كودكی با استفاده از بانك اسپرم پروفسور شاكلی به دنیا نیامد.

وی فكر می كرد اینشتین برخطا است.

پروفسور هربرت دینگل از دانشگاه لندن كه یكی از اخترشناسان نامدار و مولف یك كتاب درسی در مورد نسبیت بود، یكی از متخصصان نظریه اینشتین محسوب می شود، یا حداقل خودش این گونه فكر می كرد، تا اینكه در مورد صحت بعضی از مفهوم های ضمنی نسبیت به شك افتاد. دینگل به ویژه از متناقض نمای ساعت متحیر شد. طبق این متناقض نما، ساعتی كه نسبت به ساعت دیگر در حركت باشد، كندتر كار می كند. به نظر دینگل چنین چیزی هیچ معنایی ندارد و اینشتین اشتباه كرده است. وی حتی پس از آزمایش هایی كه در سال ۱۹۷۱ با استفاده از ساعت های اتمی بسیار دقیق نصب شده بر روی هواپیما انجام شد، از دیدگاه های خود دست بر نداشت. این آزمایش ها نشان داد كه میزان كند شدن ساعت ها دقیقا همان مقداری است كه نظریه اینشتین پیشگویی كرده بود.

پیشگام لوبوتومی

در سال ۱۹۳۵ یك عصب شناس پرتغالی به نام آنتونیو ایگاس موئیز شنید پس از آنكه بخشی از مغز یك شامپانزه پرخاشگر را برداشتند، شامپانزه آرام تر شده است. موئیز تصمیم گرفت در مورد انسان ها هم چنین كاری كند. وی به زودی اعلام كرد، از میان 20 بیمار پرخاشجو و عصبی پس از انجام عمل جراحی برای تخریب بخشی از مغزشان كه به پردازش سطح بالا مربوط است، 14 بیمار به طور كامل یا جزیی درمان شده اند. با نادیده گرفتن این نكته كه بیمار پس از انجام عمل جراحی به یك مرده متحرك تبدیل می شد، عمل جراحی از این هم فراتر رفت و تمام بخش جلویی مغز طی جراحی تخریب می شد.

نكته جالب توجه آنكه موئیز یكی از برندگان نوبل پزشكی سال ۱۹۴۹ بود. در آن هنگام هر سال بیش از پنج هزار عمل جراحی لوبوتومی در آمریكا انجام می شد. خوشبختانه این افراد پس از مدتی سلامت خود را به دست می آوردند.

۹ - سر رونالد فیشر

سیگار و سرطان ریه

اریخ دستیابی به شواهدی مربوط به اینكه سیگار باعث سرطان ریه می شود به دهه ۱۹۲۰ و پیشگامی آلمانی ها در این پژوهش ها و مقایسه میزان سرطان ریه در سیگارهای و غیرسیگاری ها برمی گردد. تا دهه ۱۹۵۰ شواهد مربوط به وجود این ارتباط قانع كننده بود. اما پروفسور سر رونالد فیشر از دانشگاه كمبریج كه بزرگترین متخصص آمار در جهان محسوب می شد، چنین نظری نداشت. وی استدلال می كرد این احتمال وجود دارد كه ژنی وجود داشته باشد كه هم باعث سیگاری شدن افراد شود و هم شانس ابتلا به سرطان ریه را افزایش دهد و در نتیجه به نظر برسد كه سیگار باعث سرطان می شود. وی حتی حدس زد كه سرطان ریه باعث اقبال عمومی به سیگار می شود تا از نشانه های بیماری بكاهند. پژوهش در مورد دوقلوهای همسان كه ژن های یكسانی دارند و دیگر شواهد آماری اثبات كرد كه فیشر اشتباه كرده است.

۱۰ - ولفگانگ پائولی

وسواس در مورد عدد ۱۳۷

یك نظریه پرداز اتریشی به نام ولفگانگ پائولی كه یكی از برترین فیزیكدانان قرن گذشته بود، به دلیل اینكه نشان داد چگونه نظریه كوآنتوم شالوده تمام شیمی را تشكیل می دهد، جایزه نوبل سال ۱۹۴۵ را از آن خود كرد.  با این همه پائولی جلسه های درمانی منظمی با كارل یونگ روانشناس سمبلیك داشت.

وی همچنین بر این باور بود كه اعداد و به ویژه عدد ۱۳۷ از اهمیت كیهانی برخوردار است. این عدد برای فیزیكدانان بسیار مهم است، زیرا نظریه هایی كه قدرت نیروی الكترومغناطیسی جهان را بررسی می كنند، این عدد ظاهر می شود اما پائولی به این باور رسیده بود كه اهمیت عدد 137 ورای این چیزها است.

یكی از مسائلی كه در پژوهش های وی وجود داشت این نكته بود كه اندازه گیری های آزمایشگاهی نشان داده بود، مقدار واقعی این عدد  036137است. وی بر این باور بود تا آنكه به سرطان دچار شد. وی را در اتاق شماره 137 بیمارستانی بستری كردند و در نهایت همین بیماری وی را از پا درآورد.