در هفدهم دسامبر ۱۹۰۳، دو برادر از
ايالت اهايو (آمريكا) ماشين ابداعي خود را به پرواز
درآوردند «برادران رايت» پس از تدارك و پيش بيني تمامي
تمهيدات لازم براي انجام پروازي سهل و ايمن، روز ۱۴
دسامبر ۱۹۰۳ را براي اولين پرواز آزمايشي هواپيماي
ابداعي خود انتخاب كردند كه متأسفانه اولين اقدام آنها
هرگز موفقيت آميز نبود. اما سرانجام آنها موفق شدند كه
در روز ۱۷ دسامبر، يعني تنها سه روز بعد، هواپيماي يك
موتوره خود را براي چهار مرتبه در آسمان به پرواز
درآورند و نام خود را براي هميشه درصدر فهرست پرندگان
انسان نما به ثبت رسانند. آنها در سال ۱۹۰۱ با اضافه
كردن يك سكان افقي، يا به عبارت بهتر «بالابر»، در
جلوي هواپيما موفق شدند تعادل طولي (يا جلو به عقب)
هواپيما را حفظ كنند. يك سال بعد، آنها يك سكان عمودي
نيز براي تعبيه در پشت هواپيما ابداع كردند تا به كمك
آن بتوانند هواپيما را به سمت جناحين متمايل سازند و
به عبارتي آن را در ارتفاع لازم به پرواز درآورند.
بدين ترتيب، آنها موفق شدند تعادل هواپيما را در هر سه
بعد اصلي (شامل طول، عرض و ارتفاع) حفظ كنند و اسباب
كنترلي لازم را در طرح اصلي هواپيما بگنجانند. براي
تأمين نيروي پيشران هواپيما نيز آنها از يك موتور
گازوئيلي ۴ سيلندر معمولي با قدرت ۱۲ اسب بخار استفاده
كردند كه البته براي كاهش وزن آن از عنصر آلومينيوم در
ساخت كارتل آن سود بردند. برادران رايت براي انجام
پروازهاي آزمايشي شان ناحيه Outer
Banks در ايالت كاروليناي شمالي، كمي آن سوتر از خطوط
آهن حمل و نقل زميني و همچنين كمي دورتر از كشتي هاي
پهلو گرفته در ساحل را كه نقطه بادخيز بسيار مناسبي
بود، انتخاب كردند. اين دو برادر به اين دليل ناحيه اي
در نزديكي ساحل را براي مقصود خود برگزيدند كه اولاً
پوشش گياهي مزاحمي در آنجا وجود نداشت و ثانياً از
چشمان جست وجوگر (و بعضاً فضول) مردم عادي و همچنين
رقيبان كاملاً به دور بود. آنها در نزديكي دهكده
ماهيگيري «كيتي هاوك»، كمپي را در Kill
Devil Hills برپا
كردند.
در يك صبح پنجشنبه رويايي كه باد
مناسبي نيز در فضاي اطراف ساحل پيچيده بود ابتدا ارويل
و سپس ويلبر و بعد بار ديگر ارويل و سپس ويلبر مجموعاً
چهار پرواز انجام دادند. هواپيماي دوباله آنها از روي
يك ريل پرتاب چوبي به مسافت حدود ۶۰ فوت (بيش از ۱۸
متر) و در جهت مخالف بادي به سرعت بيش از ۲۰ مايل در
ساعت (بيش از ۳۲ كيلومتر در ساعت) به هوا بر مي خاست.
در اولين آزمايش، ويلبر مسافتي در حدود ۱۲۰ فوت را در
مدت زماني در حدود ۱۲ ثانيه طي كرد. در آخرين و طولاني
ترين پرواز نيز كه به وسيله ويلبر انجام شد مسافتي در
حدود ۸۵۲ فوت در ۵۹ ثانيه طي شد. حوالي ظهر آن روز،
يكي از معدود شاهدان اين پروازها كه جواني به نام
«جاني مور» بود پس از ديدن موفقيت برادران رايت، در
حالي كه از خوشحالي در پوست خود نمي گنجيد، شروع به
دويدن در كنار ساحل كرد و فرياد زد: «آنها بالاخره
موفق شدند، آنها بالاخره موفق شدند، چقدر خوب شد كه
آنها بالاخره پرواز كردند.» «ويلبر رايت» كه عمر كوتاه
تري داشت در ۳۰ مه ۱۹۱۲ در اثر ابتلا به بيماري
تيفوئيد در سن چهل و پنج سالگي درگذشت و برادرش
«ارويل» در ۳۰ ژانويه ۱۹۴۸ در سن هفتاد و شش سالگي
بدرود حيات گفت.
سريعترين هواپيماي جنگی دنيا
SR-71
سرعت: حدود 3600 كيلو متر بر ساعت
سقف پرواز: 28 كيلو متر
هواپيماي جاسوسي الكترونيكي و اپتيكي اس آر ۷۱ براي
تامين نيازهاي نيروي هوايي امريكا به منظور كسب
اطلاعات حياتي و استراتژيك دشمن به كار گرفته ميشد و
امروزه به دليل هزينه سنگين (بسيار سنگين ) عملياتي
نگه داشتن اين هواپيماي سريع و بلند پرواز از خدمت
كنار گذاشته شده است . از اين هواپيما فقط ۱۰ فروند
ساخته شده و ۲فروند هم اكنون براي پروازهاي آزمايشي
ناسا به كار گرفته ميشود .اين پرنده به قدري در ارتفاع
۲۵ كيلومتري زمين سرعت مي گرفت كه كنترل آن به تنهايي
از عهده خلبانان آن خارج بود و با كمترين اشاره به هوك
(دسته فرامين و پرواز) سريع تغيير سمت و جهت مي داد و
اين يعني خارج شدن از كنترل و سقوط . كنترل فرامين آن
نسبت به افزايش سرعت توسط كامپيوتر !! هواپيما سخت
ميشد. خلبانان اين هواپيما در يك كابين مخصوص تحت فشار
قرار مي گرفتند و لباسهايي شبيه به لباس فضا نوردان مي
پوشيدن . فشار كاري در اين هواپيما بسيار زياد است
.خلبانان به طور متوسط بعد از انجام هر پرواز ۵ ساعته
۴ كيلوگرم وزن كم مي كردند و فشارهاي عصبي فراواني به
آنان وارد ميشد .
در اينجا شما
ميتوانيد مدت زمان پرواز اين هواپيما را بين دو نقطه
بروی زمين ببينيد اطلاعات
بيشتر در مورد اين هواپيما
كنكورد(سريعترين هواپيماي
مسافربري
با سرعتي معادل 2700 كيلومتر برساعت
يك سايت بسيار
زيبا در مورد هواپيماهاي جنگي
در اينجا ميتونيد
شكل و ابعاد انواع هواپيما ها را ببينيد
يك سايت جالب در باره هوافضا
تقسيم بندی انواع وسائل پرنده
در اولين قدم کلیه وسائل پرنده ساخته دست بشر را به دو
دسته کلی تقسيمبندی می نمايند:
1. هواپيماها
( Aircraft )
: وسائل پرنده جوی (اتمسفر
2. فضاپيماها
(Spacecraft)
وسائل پرنده غير جوی
براي تقسيم بندي هواپيما
(Aircraft)،
جنبه هاي مختلف هواپيما را مي توان در نظر گرفت.
از نظر سرعت،
هواپيماها را مي توان به چهار نوع زير تقسيم بندي كرد:
1. هواپيماهاي مادون صوت ( Subsonic Aircraft )
2. هواپيماهاي نزديك سرعت صوت ( Transonic Aircraft )
3. هواپيماهاي مافوق صوت ( Supersonic Aircraft )
4. هواپيماهاي ماوراء صوت ( Hypersonic Aircraft )
تفاوت اين هواپيماها در اختلاف سرعتشان با سرعت صوت است كه
به ترتيب محدوده سرعتشان عبارتست از:
M عدد
ماخ هواپيماست که مي تواند با آن سرعت پرواز كند. بسته به
نوع هواپيما از نظر سرعت، قوانين حاكم برآن متفامت خواهد
بود.
(نکته: عدد ماخ يک هواپيما
عبارت است از نسبت سرعت هواپيما به سرعت صوت در ارتفاعی که
هواپيما در آن ارتفاع پرواز می کند. سرعت صوت در هر ارتفاع
را می توان از جداول استاندارد اتمسفر بدست آورده و يا از
طريق روابط رياضی موجود آن را محاسبه نمود.)
از نظر نوع
بال، بطور كلي دو نوع هواپيما (Aircraft) وجود
دارد:
1. هواپيماهاي با بال ثابت ( Fixed wing Aircraft )
2. هواپيماهاي با بال چرخنده ( Rotary wing Aircraft )
در زبان فارسي به نوع اول هواپيما و به نوع دوم هليكوپتر
يا چرخبال گفته مي شود. هواپيما ها عموماً داراي بال ثابت
هستند و در طول پرواز بال نمي چرخد. ولي هليكوپتر،
هواپيمائي است كه بالش در حال پرواز به دور يك محور مي
چرخد.
از نظر دارا
بودن سرنشين، هواپيماها (Aircraft) به
دو گونه كلي تقسيم مي گردند:
1. هواپيماهاي با سرنشين ( Manned Aircraft )
2. هواپيماهاي بدون سرنشين ( Unmanned Aircraft )
هواپيماهاي بدون سرنشين شامل موشك هدايت شونده (
Missile )، موشك
هدايت نشونده (
Rocket )، هواپيماهاي
كنترل از راه دور (
RPV يا Remote Piloted Vehicle ) و
غيره مي باشند.
از نظر جرم
حجمي هواپيماهها
به دو دسته كلي تقسيم مي شوند:
1. هواپيماهاي سنگين تر از هوا ( Heavier than Air
Aircraft )
2. هواپيماهاي سبك تر از هوا ( Lighter than Air Aircraft
)
نوع دوم شامل بالن ( Balloon )، كشتي هوائي ( Airship ) و
مانند اينهاست.
از نظر قدرت
مانوري، هواپيماها
به چهار نوع مختلف تقسيم مي كردند:
1. هواپيماهاي غير مانوري ( Normal (Non-Aerobatic)
Aircraft )
2. هواپيماهاي نيمه مانوري ( Utility (Semi-Aerobatic)
Aircraft )
3. هواپيماهاي مانوري ( Aerobatic Aircraft )
4. هواپيماهاي بسيار مانوري ( High Maneuverability
Aircraft )
از جنبه هاي ديگر از قبيل وزن، نوع برخاستن، قدرت مخفي شدن
از ديد رادار ( Stealth )، موتور و .... نيز هواپيماها به
انواع مختلف تقسيم بندي مي شوند. از ديدگاه كلي، هواپيماها
به دو دسته اصلي تقسيم مي شوند:
1. هواپيماهاي نظامي ( Military Aircraft )
2. هواپيماهاي سيويل ( Civil Aircraft )
- هواپیمای
نظامی
1-بمب افکن 2-رهگیر 3-جنگنده 4-شکاری 5-حمل و نقل نظامی
6-شناسایی و جاسوسی 7-مخفی از دید رادار(استیلت) 8-سوخت
رسان 9-پشتیبانی نزدیک 10-گشت 11-آمزشی نظامی 12-ضد زیر
دریایی 13-هشدار سریع 14-فرماندهی هوایی 15-رله مخابرات
16-هواپیمای سیبل(هدف) 17-هواپیمای ضد شورش 18-دیده بانی
19-مراقبت دریایی 20-برتری هوایی 21-آزمایشی 22-ضد کشتی
23-ضد تانک 24-دفاع هوایی
- از
نظر طول باند برخاستن:
1-هواپیمای با باند صفر یا هواپیماهای عمودپرواز
2-هواپیمای با باند کوتاه-کمتر از 150متر
3-هواپیمای با باند معمولی
- از
نظر محل فرود:
1-هواپیمای معمولی یا خشکی نشین
2-هواپیمای آب نشین-توانایی فرود روی آب را دارند
3-هواپیمای دوزیست
4-هواپیمای ناونشین
از نظر نوع موتور:
1-هواپیمای دارای موتور پیستونی یا ملخی یا توربو ملخی
2-هواپیمای دارای موتور توربوجت یا توربوفن
هواپيماها از نظر نوع موتور ( Power
Plant )
موتور پيستون پراپ
پراپ مخفف کلمه پروپلر
(Propeller)
و به معنی پروانه (ملخ) هواپيما میباشد. دراين گونه
موتورها نيروی جلوبرنده
(Propulsion)
توسط پروانه توليد میشود که پروانه نيز بوسيله موتور
پيستونی میچرخد. محدوديت استفاده از اين موتورها وزن
آنهاست زيرا درصورتی که نيروی زيادی از اين موتور ها
بخواهيم بايد موتور هائی با وزن بسيار زياد طراحی گردند.
موتور توربو پراپ (پراپ جت يا
توربو ملخی
در اين موتورها نيز نيروی اصلی توسط پروانه توليد میشود
ولی چرخش پروانه توسط موتور جت صورت میگيرد. هواپیمای
ايران 140 ( An-140) نيز از اين گونه موتورها بهره
میگیرد.
موتور توربو جت
به زبان ساده اين موتورها هوا را از ورودی
(Intake) به
داخل کشيده وپس آنکه انرژی زيادی به هوا داده شد آن را با
سرعت زياده از انتهای موتور خارج میکند و تغيير سرعت قابل
توجه در ورودی و خروجی موجب حرکت هواپيما می گردد.
موتور توربو فن
ساختمان اينگونه موتورها همان ساختمان موتورهای توربوجت
است با اين تفاوت که اين موتور ها دارای قطر بزرگتری هستند
و همه هوای ورودی از داخل موتور عبور نمیکند بلکه مقداری
هوا از اطراف بدنه موتور و در داخل يک پوسته حرکت میکند.