نمونه ای از اولین نوع
بمبهای پلوتونیوم که به Fat
Man شهرت
داشت.
Manhattan اسم
رمز یک پروژه محرمانه دولت آمریکا است که قبل از جنگ جهانی دوم
با هدف توسعه بمب اتم، پی ریزی شد. طرح اولیه تشکیل یک تیم
تحقیقاتی به منظور ساخت سلاح هسته ای در سال 1939، زمانی که
انیشتین نامه ای به فرانکلین روزولت - رئیس جمهور وقت آمریکا -
نوشت، تایید شد.
پس از آن در سال 1942، فیزیکدانی به نام انریکو
فرمی (Enrico
Fermi) موفق
شد یک واکنش هسته ای در رآکتور خود که(CP-1
(Chicago Pile 1 نام
داشت را کنترل کند. نکته جالب اینکه در کمال ناباوری CP-1 در
دانشگاه شیکاگو مستقر بود!
بعدها درادامه این پروژه اولین بمب اتم در ششم
جولای سال 1945، در آزمایشگاه Los
Alamos منفجر
شد. مسئول این آزمایشگاه که شاهد انفجار این بمب بوده، اظهار
داشته : "همه ما
می دانستیم که ساخت چنین بمبی می تواند دنیا را دگرگون کند،
برخی از افراد می خندیدند و برخی می گریستند، ما - تیم
تحقیقاتی - به نوعی خود را ویرانگران جهان شمرده و سرزنش می
کردیم."
یک ماه پس از این آزمایش، شهرهای هیروشیما و
ناکازاکی در کشور ژاپن، هدف دو بمب اتمی قرار گرفتند. به دنبال
آن آمریکایی ها دلایل بسیاری برای این کار اعلام کردند که یکی
از آنها پایان دادن سریع جنگ و به تبع آن، حفظ جان هزاران عضو
ارتش آمریکا بود. این اقدام ستیزگرانه موجب مرگ صد هزار نفر در
آن زمان شد و بروز عواقب ناشی از تشعشعات هسته ای برای نسل های
آینده بود.
بدون شک، بمب اتمی قوی ترین سلاح مخربی است که
بشر تا کنون مورد استفاده قرار داده است. با این وجود
دانشمندان بسیاری از مشارکت در ساخت سلاحی چنین ویرانگر راضی
به نظر می رسیدند، در زیر اظهارات دو تن از دانشمندانی که در
این پروژه همکاری داشته اند آمده است :
ژوزف هایرشفلدر (Joseph
O. Hirschfelder) ،
شیمیدان
" در طول جنگ
جهانی دوم، فعالیت هایی که به منظور ساخت بمب اتم در Los
Alamos انجام
می شد، هیچ گونه واکنش منفی در پی نداشت، همه معتقد بودند که
هیتلر و ژاپنی ها آزادی را از جهان خواهند گرفت و بنابراین با
متوقف کردن آنها کاملا موافق بودند. خانواده، دوستان و آشنایان
ما به قتل می رسیدند و ترس عمومی بر جامعه حاکم بود."
اولین
شتاب دهنده ذرات که در Los
Alamos مورد
استفاده قرار گرفت.
جورج
کیستیاکووسکی (George
B. Kistiakowsky)
"در مذاکراتی
که در مورد این پروژه درLos Alamos انجام
شد، اعتراف می کنم که عقیده شخصی من این بود که بمب اتمی بدتر
از بمباران هر روزه ژاپن با B-29 ها
نیست و ما باید برای پایان گرفتن سریع جنگ دست به هر گونه
اقدامی بزنیم."
بلافاصله پس از
موفقیت پروژه منهتن، روسیه نیز به گسترش سلاح های اتمی در
کشورش پرداخت؛ ساخت این سلاح جدید که می تواند کل جهان را
منهدم کند، آغاز رقابت سلاح های اتمی و جنگ سرد بود.
سلاح های اتمی
که در ابتدا در بمب افکن ها مورد استفاده قرار می گرفتند، خیلی
سریع گسترش یافتند و در سیستم های فضایی به کار گرفته شدند.
امروزه در
سیستم های جدید راکت هایی وجود دارند که قادر هستند در ظرف یک
ساعت، کلاهک های اتمی را از یک سر کره زمین، به سر دیگر
بفرستند. به این ترتیب، آنچا مسلم است، از سال 1950 تا کنون
حجم جنگ افزارهای موجود در جهان به میزانی که برای نابودی
بشریت کافی باشد، رسیده است.
از جنگ جهانی
دوم به بعد، هیچ کشوری بر علیه کشور دیگر، از این سلاح ها
استفاده نکرده است. اگر آمریکا حمله نظامی به روسیه را آغاز
کند، روسیه بلافاصله با پرتاب موشک های اتمی مقابله به مثل
خواهد کرد و آمریکا و روسیه هر دو با خاک یکسان خواهند شد.
جنگ با سلاح
های اتمی، نوعی بازی است که نه تنها هیچ برنده ای ندارد، بلکه
طرفین بازی و کل جهان بازندگان آن هستند.
