اين لك ها به طور متوسط طول و عرضي در حدود ۶۰۰۰ و ۱۵۰۰ مايل دارند . در واقع ثبت دوباره و شناخت بيشتر آن ها يكي از مهمترين ماموريت هاي كاسيني به حساب مي آمد . اما با ارسال اولين عكس ها اثري از اشباح حلقه ها ديده نمي شد و در كنار ديگر موفقيت هاي ماموريت كاسيني اين يكي بسيار مايوس كننده بود .

محققان فكر مي كردند پديدار شدن اين لكه ها به صورت فصلي اتفاق مي افتد و به خاطر تغيير شرايط محيطي در بخشي از حلقه ها صورت مي گيرد . حال آن كه بعد ها دليل ايجاد اين پديده مشخص شد .

ذراتي كه قطري كمتر از ۰.۰۲ پهناي موي انسان دارند باعث مي شوند مقدار زيادي بار الكتريكي در بخش پلاسماي حلقه ها جمع شود و يك ميدان مغناطيسي و الكتريكي در بخشي از حلقه ها پديدار مي شود . وضعيت فوق سبب مي شود اين ذرات يك الكترون اضافه تر نيز جذب كنند و و شروع به جست و خيز كردن در صفحه ي حلقه ها كنند بدين معنا كه براي بازه هاي كوتاه مدّت حلقه را ترك مي كنند و به ارتفاعي حدود ۵۰ مايل بالاتر مي روند و اين موضوع سبب مي شود که نور خورشيد را به اندازه ي ديگر نقاط بازتاب نکنند.براي همين نسبت به بخش هاي ديگر تاريك تر ديده شوند .

با نزديك شدن زحل به يكي از دو نقطه ي اعتدالي در مدارش زاويه ي حلقه ها كاهش پيدا مي كند (منظور زاويه ي بين صفحه حلقه ها و خط ديد ناظر است ).تيم تحقيقاتي معتقد است با شروع اين بازه زماني كاسيني تا ۸ سال ديگر مي تواند از اين پديده اطلاعات کافي جمع آوري كند.