در ۲۸ ژانويه امسال ،پرتويي از نور ليزر با توان بالا که از "يپون" ،چهارمين تلسکوپ ۲/۸ متري در شيلي ،تابش مي شد ،ستاره اي مصنوعي را در آسمان و در فاصله ي ۹۰ کيلومتري سطح زمين ايجاد کرد.با وجود آنکه اين ستاره ۲۰ برابر کم نورتر از کم نورترين ستاره ي قابل رصد با چشم غير مسلح است ،براي سيستم هاي اپتيکي به اندازه ي کافي پرنور است تا بتوان به کمک آن اثرات جو را اندازه گيري و تصحيح کرد.وقوع اين اتفاق با شادي و اشتياق شديد افراد در اتاق کنترل يکي از پيشرفته ترين ابزار هاي نجومي جهان مواجه شد.

   پس از يک ماه تلاش و با همکاري کارکنان رصدخانه ي "پارانال" ،ليزر VLT پرتويي واضح و زيبا به قطر ۵۰ سانتي متر را در آسمان منتشر کرد."اين واقعه آغاز دوره ي جديدي از فعاليت سيستم هاي تصحيح اپتيکي براي سازمان فضايي اروپا محسوب مي شود."

   عموما ،وضوح تصاوير گرفته شده توسط تلسکوپ هاي زميني به دليل اثرات جو محدود است.اين اثر با استفاده از "اپتيک تصحيحي" تلسکوپ را قادر مي سازد تا تصاوير بسيار واضح مانند تصاوير گرفته شده از فضا در اختيار ما قرار دهد.به اين معنا که اجرام نجومي با دقت بيشتري بررسي خواهند شد و همچنين ستاره ها و اجرام کم نور تري را مي توان مشاهده کرد.براي انجام تصحيحات اپتيکي ،دانشمندان به يک ستاره ي راهنما و نسبتا پرنور در نزديکي منطقه ي در حال بررسي نياز دارند.براي انجام اين کار ،آنان با استفاده از ليزري بسيار قوي ،ستاره اي مصنوعي را در زمان لازم و در هر نقطه ي دلخوه از آسمان ايجاد مي کنند.

   اين پرتو ليزر که با طول موج مشخصي تابش مي شود باعث مي شود تا اتم هاي سديم موجود در جو زمين که در ارتفاع ۹۰ کيلومتري قرار دارند شروع به تابش کنند.منبع اين ليزر در آزمايشگاهي در زير رصدخانه قرار داشته و پرتو قوي ليزر توسط فيبري مخصوص به تلسکوپ تابش کننده منتقل مي شود.

   پس از موفقيت اوليه ،دانشمندان اين گروه ۱۲ روز به آزمايش و تصحيح تصاوير گرفته شده توسط ستاره ي مصنوعي جديد پرداختند."ريچارد ديويس" ،مدير پروژه ي ارتقاي منبع ليزر در موسسه ي "ماکس پلانک" مي گويد:"موفقيت اين پروژه در اين زمان کوتاه کار بسيار بزرگي بوده و قطعا بدون تلاش شبانه روزي اعضاي اين گروه در چند سال اخير امکان پذير نمي بود."

   قسمت دوم اين پروژه در بهار سال آينده با هدف بهتر کردن عملکرد اين سيستم قبل از ارائه ي آن به منجمين در سرتاسر دنيا انجام خواهد شد.اين تجربه به پيشرفت نسل بعدي تلسکوپ ها (تلسکوپ هاي بسيار عظيم که بين ۳۰ تا ۶۰ متر قطر دلرند) کمک بسزايي خواهد کرد.