اخترشناسان با استفاده از راديو تلسکوپ VLBA  (مجموعه اي از ده راديو تلسکوپ در نقاط مختلف دنيا که قطر هر کدام به ۲۵ متر مي رسد) به مطالعه ي اين ستاره پرداختند و دريافتند که مولکول هايي که از اين ستاره ي در حال مرگ خارج مي شوند در فواره هايي باريک که توسط ميدان مغناطيسي قوي ستاره محدود شده اند قرار گرفته و به سمت بيرون حرکت مي کنند.

اين ستاره (به نام W۴۳A)  که در صورت فلکي عقاب قرار دارد ،در مرحله ي تشکيل يک سحابي سياره نماست.سحابي سياره نما پوسته اي از گاز درخشان به دور ستاره ي در حال مرگ است که از مواد خارج شده از ستاره تشکيل مي شود.در سال ۲۰۰۲ ،اخترشناسان ستاره اي را کشف کردند که مواد را به صورت دو فواره از خود خارج مي کرده است.اين  کشف، گام بزرگي در فهم چگونگي تشکيل سحابي هاي سياره نماي کشيده بود.

   "ووتر ولمينگز" از رصدخانه ي "جودرل بنک" در دانشگاه منچستر مي گويد:"سوال بعدي اين بود که چه پديده اي در حال محدود کردن اين فواره هاي ماده مي باشد.نظريه پردازان ابتدا ميدان مغناطيسي را مورد ظن قرار دادند و حالا ،با کشف جديد ، ما اولين مدارک را دال بر اثر ميدان مغناطيسي بر اين فواره ها در دست داريم."

   ولمينگز اضافه مي کند:"دانشمندان سابقا ميدان هاي مغناطيسي را در فوران هاي مواد در اطراف کوازار ها و پروتوستار ها تشخيص داده بودند اما مدارک ، نشان دهنده ي تاثير ميدان مغناطيسي بر محدوديت اين فواره ها نبوده است.حال ، رصد هاي انجام شده توسط تلسکوپ VLBA  ارتباط مستقيم بين ميدان مغناطيسي و اين فواره هاي محدود شده را به وضوح نشان مي دهد."

دانشمندان با استفاده از تلسکوپ VLBA  و بررسي مسير و قطبش امواج راديويي ساطع شده از مواد درون فواره ها ،توانستند قدرت و جهت اين ميدان مغناطيسي را که در اطراف فواره ها قرار داشته و آنها را محدود مي کنند ،بدست آورند.

   "فيليپ دايموند" از رصدخانه ي جودرل بنک مي گويد:"رصد هاي ما،مدل هاي نظري اخير را تاييد مي کنند که بر اساس آنها اين فواره هاي محدود شده توسط ميدان مغناطيسي اشکال پيچيده اي را ، که گاها در سحابي سياره نما ديده مي شود ايجاد مي کنند."

   در طول زندگي عادي خود ،ستاره ها مانند خورشيد انرژي خود را از واکنش هاي هسته اي اتم هاي هيدروژن که در هسته ي آنها رخ مي دهد به دست مي آورند.به تدريج که اين ستاره ها به انتهاي زندگي خود نزديک مي شوند ،شروع به پخش و رها کردن لايه هاي بيروني خود در فضا مي کنند تا در نهايت رمبش کرده و به يک کوتوله ي سفيد که در ابعاد زمين است تبديل مي شوند.تابش هاي شديد فرابنفش که از کوتوله ي سفيد ساطع مي شود موجب درخشش گاز هاي رها شده در فضا و ايجاد يک سحابي سياره نما مي شوند.اين دوره ي تبديل از يک ستاره  به سحابي سياره نما بيش از چند دهه به طول نمي انجامد و در نتيجه ستاره ي W۳۴A فرصت بسيار خوبي براي اخترشناسان است تا اين دوره ي کوتاه را مشاهده کنند.

   با وجود آنکه اکثر ستاره هايي که سحابي هاي سياره نما را به وجود مي آورند ،خود کروي هستند ،اکثر سحابي هاي بوجود آمده اين خاصيت را ندارند.در عوض اشکال پيچيده اي را به نمايش مي گذارند.مثلا بسياري ار سحابي هاي سياره نما به شکل کشيده و دراز مي باشند.رصدهاي اوليه از ستاره ي W۳۴A  ،يکي از شيوه هاي تشکيل سحابي هاي کشيده را بر دانشمندان آشکار کرده است.رصد هاي آينده دانشمندان را ياري خواهد کرد تا شيوه هاي ديگر تشکيل اين فواره ها را بهتر درک کنند.

   مواد رصد شده که در درون فواره ها قرار داشتند ،در منطقه اي در فاصله ي ۲۰۰ ميليارد کيلومتري از ستاره ي اصلي واقع شده و در حال تقويت و تابش امواج راديويي در فرکانس ۲۲ گيگا هرتز مي باشند. اين مناطق به همان طريقي که ليزر امواج نور مرئي را تقويت مي کند ،امواج مايکروويو را قوي تر مي سازند و به همين دليل به "ميزر" ها معروفند.

   رصد هاي اوليه نشان دادند که اين فواره ها به شکلي پرپيچ و خم در حال خروج از ستاره هستند و اين واقعيت نشان مي دهد که ستاره ي اصلي ، به آرامي دوران مي کند.