روشى كه بتوان از آن براى انتقال اطلاعات كوانتومى از اتم به فوتون ها و برعكس استفاده كرد، مى تواند براى ايجاد شبكه هاى اطلاعاتى جهانى رسوخ ناپذير و رايانه هايى كه با سرعت مبهوت كننده كار مى كنند به كار رود. بر اساس گزارش آخرين شماره خبرنامه فناورى نانو، دو گروه تحقيقاتى در دانشگاه هاروارد و موسسه فناورى جورجيا به طور جداگانه و با استفاده از روشى مشابه اين شاهكار را به انجام رساندند. هر دو گروه با استفاده از پالس هاى ليزرى قدرتمند اطلاعات كوانتومى را به شكل يك تك فوتون از يك ابر اتمى استخراج كردند.

اين فوتون از يك فيبر نورى معمولى عبور داده شد و اطلاعات كوانتومى را به ابر اتمى بعدى انتقال مى دهد. ايجاد ارتباط بين حافظه هاى كوانتومى براى ساخت شبكه هاى پيچيده اى كه از پديده هاى كوانتومى بهره مى برند ضرورى است. شبكه هاى كوانتومى با وجودى كه براى ايجاد ارتباطات امن و محاسبات فوق سريع بسيار مناسب هستند اما نسبت به تداخل بسيار حساسند. بيل مور يكى از متخصصان شبكه هاى كوانتومى در آزمايشگاه تحقيقاتى شركت اچ پى مى گويد: به نظر من اين يك قدم بزرگ به جلو است وارد كردن نور به يك حافظه به صورت منسجم و سپس خارج كردن آن كليد اصلى قضيه است. در هر دو آزمايش از اشعه هاى ليزرى قوى براى تحريك ابرى از اتم هاى روبيديوم و توليد يك تك فوتون كه حالت كوانتومى اتم هاى تحريك شده را با خود حمل مى كرد، استفاده شد.

اين تك فوتون از طريق يك كابل فيبر نورى به طول حدود ۱۰۰ متر به ابر روبيديوم بعدى انتقال يافت و در آنجا با استفاده از پالس هاى ليزرى قوى، حالت كوانتومى اين تك فوتون به ابر الكترونى دوم منتقل شد. يكى از اعضاى اين تيم مى گويد، مرحله اصلى فيلتر كردن تك فوتون توليد شده از پالس هاى ليزرى مختلف است. 
اين تيم با استفاده از بلورها، اين فوتون ها را بر اساس قطبيت انعكاس پذيرى و جذب از هم جدا نمودند. اين روش مى تواند منجر به ايجاد كانال هاى ارتباطى راه دور نورى كوانتومى مى شود. اين كانال ها قابليت ايجاد يك ارتباط كاملاً نفوذناپذير را دارا هستند چراكه هر گونه تلاش براى استراق سمع، منجر به برهم خوردن طبيعت كوانتومى داده هاى ارسالى مى شود. در حال حاضر فوتون هايى كه داده هاى كوانتومى را حمل مى كنند، تنها مى توانند چند ۱۰ كيلومتر از طريق كابل نورى منتقل شوند و سپس از بين مى روند. اما استفاده از يك تكراركننده كوانتومى كه مى تواند اطلاعات كوانتومى فوتون را ذخيره كرده و سپس آن را دوباره انتقال دهد اين امكان را به وجود مى آورد كه بتوان داده هاى كوانتومى را در فاصله هاى زيادى منتقل كرد.

با تحت كنترل درآوردن اين روش و انتقال داده ها از يك قسمت حافظه دستگاه به قسمت ديگر مى توان رايانه هاى كوانتومى توليد كرد. ذرات كوانتومى مى توانند همزمان در بيش از يك حالت كوانتومى وجود داشته باشند و اين از نظر تئورى به معنى آن است كه مى توان ميلياردها محاسبه را به طور همزمان انجام داد. با اين حال هر دو گروه بر اين باورند كه قبل از آنكه بتوان براى اهداف كاربردى از اين روش استفاده كرد نياز به توسعه بيشترى وجود دارد