lkحدود
200 ميليارد کهکشان که هر کدام داراي تقريباً 200 ميليارد ستاره
است به وسيله تلسکوپ ها قابل تشخيص است. اما اين تعداد فقط 4 درصد
از محل گيتي را تشکيل مي دهد.
حدود 73 درصد از جهان از ماده ديگري ساخته شده است که انرژي تاريک (dark
matter) ناميده
مي شود. هيچ کس نمي داند که ماهيت اين ماده ناشناخته چيست، اما
مقدار اين نوع ماده از تمام اتم هاي موجود در تمام ستارگان موجود
در کل کهکشان هاي قابل شناسايي گستره فضا بسيار بيشتر است. به نظر
مي رسد اين نيروي عجيب، اجزاي جهان را با سرعت فزاينده اي از
يکديگر دور مي کند، در حالي که نيروي گرانش با اين نيرو مقابله
کرده و از سرعت اين گسترش مي کاهد.
اين اکتشاف ها به وسيله رصدخانه مداري که کاوشگر ناهمسانگرد ريز
موج ويلکينسون (WMAP) ناميده
مي شود، انجام شده است. اين کاوشگر افت و خيزهاي ناچيز موجود در
پرتوهاي ريز موج پس زمينه کيهاني را اندازه مي گيرد که در اثر
پژواک هاي ميراي انفجار بزرگ به وجود آمده است.
جهان در حال
انبساط با سرعتي سرسام آور
اين يافته ها به
مشاجرات فراواني که در مورد جهان، عمر جهان، سرعت انبساط آن و
ترکيب آن جريان داشت، پايان داد. با استفاده از نتايج دو تحقيق ذکر
شده، اخترشناسان امروز بر اين باورند که سن جهان 13.7 ميليارد سال
با تقريب چند صد هزار سال است. براساس اطلاعات موجود، جهان با سرعت
شگفت آور 71 کيلومتر در ثانيه در مگا بارسک در حال انبساط است.
(بارسک يک واحد اخترشناسي است و تقريباً برابر 3.26 ميليون سال
نوري است.
نيروي ضد گرانشي باعث انبساط جهان مي شود!
به نظر مي رسد که
چيزي در فضا نهفته است و همانند نوعي نيروي ضد گرانشي عمل مي کند.
اين نيرو باعث مي شود که به جاي آن که جهان متراکم شود و اجزاي آن
به يکديگر نزديک شود، انبساط مي يابد. از حدود بيست سال پيش حدس مي
زنند که در جهان ماده تاريک وجود دارد، چرا که در آن زمان دريافتند
که جهان به گونه اي عمل مي کند که انگار بسيار سنگين تر از چيزي
است که واقعاً به نظر مي رسد.
دانشمندان براي
توجيه پديده مشاهده شده همه احتمالات ممکن را در نظر گرفتند از
جمله وجود سياهچاله ها، کوتوله هاي قهوه اي و ذرات غيرقابل شناسايي
که از نظر ماهيت با انواع معمولي اتم ها تفاوت دارند؛ اما هيچ کدام
از آنها نتوانست جرم بسيار زياد مشاهده شده را توجيه کند. اما
داستان انرژي تاريک از سال 1998 آغاز شد. در آن زمان دانشمندان
دريافتند که بسياري از کهکشان هاي دور دست با سرعتي بسيار بيشتر از
آن چه که محاسبات موجود پيش بيني کرده اند، از يکديگر دور مي شوند
تحقيقاتي که روي انواع ويژه اي از ابرنواختر ها (Supernova) انجام
شد بيانگر آن بود که محاسبات انجام شده اشتباهي نداشت، به عبارت
ديگر محاسبات دقيق نشان دهنده آن بود که سرعت انبساط جهان لحظه به
لحظه در حال افزايش است و از سرعت اين انبساط کاسته نمي شود.
به نظر مي رسد کشف
بعضي از انواع نيروهاي غيرمنتظره غيرقابل شناسايي که باعث مي شوند
ساختار فضا به طور مرتب از يکديگر فاصله گرفته و از هم دور شوند،
مويد مشاهدات هالدين (JBS
Haldane) دانشمند
انگليسي است که سال ها پيش صورت گرفته است. وي مي گويد: «جهان عجيب
تر از چيزي است که فکر مي کنيم، جهان حتي عجيب تر از چيزي است که
بتوان فکرش را کرد.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
آخرین
مقالات |