در فاصله حدود ۲۰ واحد نجومی از خورشید،سیاره غولپیکر گازی اورانوس با شمایی متفاوت از دیگر سیارات در مدار بزرگ خود پرسه می زند. گرچه اندازه ای شبیه به نپتون و ساختاری مشابه دیگر سیارات گازی دارد، محور چرخش آن ۹۸ درجه از حالت عمود بر صفحه مداری سیاره منحرف شده است و این موضوع اورانوس را به سیاره شگفت خوابیده بر صفحه منظومه شمسی معروف کرده است.

 

 

 

 

نخستین نشان از وجود حلقه هایی بر گرد این سیاره در سال ۱۹۷۷ به دست آمد، سپس ملاقات ویجر ۲ با اورانوس در سال ۱۹۸۶ سبب کشف حلقه های بیشتر (مجموع ۱۱ حلقه)و اقمار خرد بیشتری در اطراف این سیاره شد.

اکنون با بررسی چند تصویر تازه منتشر شده تلسکوپ فضایی هابل دو حلقه بیرونی بسیار کم تراکم و شفاف تشخیص داده شده است و همچنین دو قمر خرد دیگر برای اورانوس شناخته شده است.

علاوه بر این با بررسی موقعیت و جابه جایی اقمار شناخته شده قبلی در مقایسه با موقعیت آنها در تصاویر قبلی هابل (سال ۱۹۹۴) و همچنین تصاویر ویجر اخترشناسان پی برده اند که مدار اقمار درونی اورانوس در همین مدت یک دهه تغییر کرده است که نشان از آشفتگی مدار این اقمار و حتی احتمال رویدادهای خاصی همچون برخورد میان آنها در آینده است.

اگر دو قمر تازه پیدا شده اورانوس را به همراه تمام اقمار خردی که طی چند سال اخیر یافت شده اند قطعی بدانیم شمار اقمار شناخته شده این سیاره تا به امروز به ۲۹ قمر می رسد گرچه هنوز مشخصات فیزیکی قطعی برخی از آنها مشخص نیست. همچنین شمار حلقه های شناخته شده اورانوس به ۱۳ عدد می رسد.

 

برگرفته از: خبرنامه الکترونیک انجمن نجوم آمریکا