دکتر شوارتز شیلد به این موضوع پی برد که اگر یک جرم به
اندازه ی کافی شعاعش کوچک شود ، فضا – زمان اطرافش به شدت
تحریف می شود و حالت کج و کولگی به خود می گیرد و از دام این
جسم هیچ چیز حتی نور که سرعتی در حدود 300000 کیلومتر بر ثانیه
دارد و حد سرعت ها محسوب می شود و یکی از پایه های نسبیت است
نمی تواند بگریزد . این اجرام از ستاره هایی پدید می آیند که
حداقل 2 تا 3برابر خورشید جرم داشته باشند . هنگامی که این
ستاره ها فروریزند از خود چنین رفتاری نشان می دهند . این در
حالی است که سوخت قابل دسترسشان به اتمام رسد ، در این هنگام
حتی انرژی هسته های اتم ستاره قادر نیستند از فروریزش ستاره در
خودش جلوگیری کنند . در این حالت تمام جرم ستاره در نقطه ای که
تکینگی خوانده می شود متمرکز می شود . در این نقطه خاص از فضا
– زمان فشردگی ماده بی نهایت است همچنین چگالی بی نهایت می
باشد .
می توان گرانش این ناحیه را بی نهایت تصور کرد
. در محدوده ی تکینگی بافت فضا – زمان بی نهایت خمیده است ؛
هرچند علم در این شرایط قادر به شرح درون تکینگی نیست . در این
ناحیه تمام قوانین فیزیک از میان می روند ، البته کارهای
شوارتز شیلد وضع نور را در اطراف این محدوده ممنوعه ی آسمانی
مشخص ساخته است .
اگر انقباض ستاره آغاز شود جرم آن به طور فزاینده ای در
منطقه ی کوچکی از فضا متمرکز می شود و اثر گرانش نیز به طور
مشخص اظهار وجود می کند . زمانی که شعاع ستاره ی در حال رمبش
به شعاع بحرانی یا شعاع شوارتز شیلد رسید از دیدگاه ما ناپدید
می شود ، زیرا سرعت گریز آن از سرعت نور فراتر رفته است . با
بهره گیری از کارهای اینشتین می فهمیم که سرعت هیچ چیز نمی
تواند از سرعت نور فراتر رود ، اگر این گونه شود قوانین نسبیت
به زیر پا گذاشته شده است . در این حال سیاهچاله پدید آمده است
. لبه ی بیرونی این حفره را افق رویداد می خوانیم ، چون شناختی
از آن سوی افق رویداد نداریم پس امکان سفر به بیرون جهان در
زمان حال امکان پذیر نیست و شاید هرگز هم امکان پذیر نباشد.
فاصله ای در حدود 1.5 برابر شعاع افق رویداد
منطقه ی کاذبی وجود دارد که به فوتون اسفر یا کره ی فوتون ها
معروف است . در این ناحیه گرانش سیاهچاله برای کشیدن نور به
طرف خود کافی نیست و نور هنوز نیروی کافی برای گریز دارد .
بیشتر فوتون هاب نور در این منطقه صید می شوند تا تقدیرشان
برای همیشه در دست مدار سیاهچاله باشد . فرض کنید شخصی داوطلب
برای سفر به سیاهچاله های شوارتز شیلد پیدا شود ، او چه تجربه
خواهد کرد ؟ او از میان فوتون اسفر می گذرد آیا او با نور وارد
می شود ؟ در حال داوطلب ما روشنی را وداع گفته و وارد تاریکی
محض شده است . او احساس می کند با سرعتی باورنکردنی می چرخد .
به طور قریب الوقوع در افق رویداد فضانورد ما تابع نیروی جذر و
مد در مقیاس نجومی است . او این احساس را خواهد داشت که پاهایش
میلیاردها برابر از سرش سنگین تر خواهد بود در یک لحظه ی سریع
و خیره کننده داوطلب ما در اتم ها متلاشی خواهد شد ، او با
تکینگی برخورد خواهد کرد و باقیمانده فانی او به طور شتاب زده
از وجود ساقط می شود و خورد می شود .