دكتر مرتضي پيرعلي:فناوري نانو يكي از آخرين دستاوردهاي علمي است.
طبق بررسي هاي شوراي پژوهش هاي اجتماعي _ اقتصادي انگلستان، فناوري
نانو از جمله موارد رو به گسترش و مورد توجه اجتماعي _ اقتصادي
است. بحث هايي كم و بيش در زمينه كاربرد اين نوع فناوري چه
منتقدانه و يا طرفدارانه وجود دارد. بيشترين اشكالي كه منتقدان در
اين زمينه وارد مي كنند، ترس از انباشته شدن كره زمين از وجود
موادي است كه ممكن است اين فناوري در پي داشته باشد و به نوعي
خطرناك باشد. اما نقطه نظر طرفداران سرسخت اين نوع فناوري بيشتر
متوجه تاثير مثبت آن در ارتقاي زندگي، توليدات جديد و توسعه گرانه
و توليد محصولات ارزان تر است.
• فناوري نانو چيست؟
به طور كلي اين فناوري عبارت از
كاربرد ذرات در ابعاد نانو است. يك نانومتر، يك ميلياردم متر است.
از دو مسير به اين ابعاد مي توان دسترسي پيدا كرد. يك مسير دسترسي
از بالا به پايين و ديگري طراحي و ساخت از پايين به بالا است. در
نوع اول، ساختارهاي نانو با كمك ابزار و تجهيزات دقيق از خرد كردن
ذرات بزرگ تر حاصل مي شوند. در طراحي و ساخت از پايين به بالا كه
عموما آن را فناوري مولكولي نيز مي نامند، توليد ساختارها، اتم به
اتم و يا مولكول به مولكول توليد و صورت مي گيرند. به عقيده مدير
اجرايي موسسه نانوتكنولوژي انگلستان، فناوري نانو ادامه و گسترش
روند مينياتوريزه كردن است و به اين طريق توليد مواد، تجهيزات و
سامانه هايي با ابعاد نانو انجام مي شود. درحقيقت فناوري نانو به
ما امكان ساخت طراحي موادي را مي دهند كه كاملا داراي خواص و
اختصاصات جديد هستند.
به بيان ديگر اين نوع فناوري چيزهايي
را كه در اختيار داريم با خصوصيات جديد در اختيار قرار مي دهد و يا
آنها را از مسيرهاي نويني مي سازد. اما گويا صنايع داروسازي از مدت
ها قبل به ساخت ذرات ريز مشغول بوده اند. به نظر پروفسورBuckton، طي
سخنراني كه در كنفرانس علوم دارويي انگلستان (BPC) انجام
داد ادعا نمود كه فناوري نانو در داروسازي اصطلاح تازه به كار
گرفته شده اي براي فناوري توليد ذرات در اندازه ميكروني (particles
Micro) است
كه از سال ها قبل تهيه و ساخته مي شده اند. پس چه چيزي در اين بين
جديد خواهد بود؟ به عقيده مدير اجرايي موسسه فناوري نانو انگليس،
دستيابي و ساخت دستگاه هاي آناليز پيشرفته و ابداع روش هاي آناليز
نوين سبب مي شود تا ما بتوانيم رفتار مواد را به دقت مورد شناسايي
قرار دهيم و از اين رهگذر بتوانيم آنها را با ظرافت خاصي دستكاري
كنيم.
• تغيير در خصوصيات دارويي
كاربرد فناوري نانو در پزشكي تاثيرات
مهمي دارد. شركت Elan يكي
از شركت هايي است كه از فناوري نانو در تغيير ذرات دارويي استفاده
مي كند. اين شركت فرايند آسياب كردن كريستال هاي نانو را در اختيار
دارد كه اجازه مي دهد بعد از اين پروسس، ذراتي مانند داروي Sirolimns متعلق
به شركت Wyeth كه
اجبارا مي بايست در فرمولاسيون محلول خوراكي به كار برند، بهبود
يافته و آن را بتوانند به فرم قرص ارايه نمايند. يعني با تهيه ذرات
نانو فرم محلول اين ماده به فرم جامد تبديل مي شوند.
داروي Sirolimns به
عنوان يك تضعيف كننده سيستم ايمني همراه ساير فرآورده هاي دارويي
در موارد پيوند اعضا مانند پيوند كليه به كار مي رود. اين شركت
مدعي است كه با كاهش سايز ذره سرعت انحلال Sirolimns به
مقداري كه بتواند به فرم قرص ارايه شود افزايش مي يابد. از نظر
تجاري اين نوع فناوري آسياب نمودن فقط مختص داروهاي با حلاليت
بسيار ضعيف است، اما به عقيده اين شركت 40 الي 50 درصد فرآورده هاي
جديد (NCE) تقريبا
در اين رده قرار مي گيرد. فناوري نانو همچنين در زمينه داروهاي
پپتيدي كه عمدتا براي محفوظ ماندن از متابوليسم مي بايست به فرم
تزريقي تجويز شوند به كمك آمده است و شرايطي را مي تواند فراهم
نمايد تا آنها را بتوان از طريق ساير روش هاي داروسازي ونيز مورد
پذيرش بيمار تجويز كرد.
شركت Xstal
Bio كه
با دانشگاه هاي Glasgow
Strathelyde همكاري
مي كند، توانسته است كريستال هاي نويني بسازد كه با ذرات پروتئيني
پوشش داده شده اند. مدير اجرايي شركت Xstal
Bio معتقد
است كه اغلب شركت ها، براي تهيه ذرات نانو از مسير خرد كردن ذرات
بزرگ تر به ذرات كوچك تر استفاده مي كنند، اما آنها فرايندي را در
اختيار دارند كه مستقيما ذرات كوچك از آن تهيه مي شود، بدون آنكه
احتياج به فرايند زيادتري داشته باشند. اين فرمولاسيون انسولين
استنشاقي را انجام مي دهد. بيماران مي توانند به سادگي با اسپري
كردن و تنفس آن، پودر خشك انسولين و يا يك پروتئين ديگري را دريافت
كنند. براي اينكه اين راه تجويز به طور موثر در اختيار باشد، ذرات
محتوي آن بايد آنقدر ريز باشند تا بتوانند در بخش هاي عمقي مجاري
تنفسي نفوذ كنند والبته آنقدر ريز هم نباشد تامبادا پس از مصرف از
دهان و بيني خارج شوند. بنابر اين شركت Xstal
Bio مسير
اثباتي خاصي را پشت سر گذرانده است و هم اكنون اين فرآورده در
بيماران تحت آزمايش است. فناوري نانو در زمينه تشخيص ساده بيماري
ها، تصويربرداري ها و برآوردسريع از كارايي مصرف دارو در افراد نيز
كاربردهايي دارد. به طور كلي اين فناوري در توليد اعضاي مصنوعي،
كاشت داروها، استفاده از تشخيص هاي فردي در كنترل آزمايش هاي درون
تني و تشخيصي و داروسازي نوين كاربرد دارد. درخصوص آخرين مواردي كه
اشاره شد، يعني مونيتورينگ تشخيصي و داروسازي، اين فناوري قادر است
ريز وسيله داروهايي بسازد تا پس از كاشتن آن در بدن و كمك آن، سطح
خوني مواد بيولوژيك درون بدن دائما تحت كنترل باشد و در صورت نياز
مقداري دارو آزاد و ارايه شود.
• ژن درماني
يكي ديگر از كاربردهاي فناوري نانو
در زمينه دارو رساني ژن هاست. Vector هاي
موجود، ويروس هاي اصلاح شده روي سيستم ايمني بدن داراي اثراتي
هستند، بنابراين تحقيقات روي ساخت، ذرات نانو كه قابليت حمل ژن ها
را داشته باشند از موارد مورد نياز مي باشد. ساير روش هاي آزادسازي
و دارو رساني به منظور افزايش تاثير دارو و كاهش اثرات جانبي آنها
نيز وجود دارند كه مورد تحقيق مي باشند. به طور مثال كاربرد پوشش
هايي كه تحت تابش نور فعال مي شوند براي كاربرد داروهاي خاص در
استخوان ها به كار گرفته مي شود از اين موارد هستند. اين نوع
داروها عمدتا به علت نوع پوشش دادن آنها، غيرمحلول باقي مي مانند و
در استخوان ها جذب مي شوند. اين پوشش ها پس از قرار گرفتن در معرض
نور و تابش به فرم محلول درآمده و اجازه مي دهند تا دارو به محل
اثر خود رسيده و تاثير نمايد. اين تحقيقات همچنين بر روي ذرات
مغناطيسي كه به كمك آن بتوان داروها را به محل اصلي هدايت نمود نيز
انجام مي شوند. پوشش ذرات غير نانو با پليمرهايي نظير پلي اتيلن
گليكول نيز از مواردي است كه به كمك آن داروها را مي توان به محل
اصلي هدايت نمود. اين روش سبب مي شود تا اختصاصات دارو تغيير
ننمايد و دارو از متابوليسم در كبد درامان باقي بماند. اين راه
دارورساني نيز به زودي در درمان در دسترس قرار خواهد گرفت. علي رغم
آنكه امروزه ممكن است فناوري نانو در مقايسه با علوم رايج و
كاربردي بيشتر از يك عبارت باب روز جلب توجه نكند، اما اصلا نبايد
از توانمندي هاي آتي آن غفلت كرد.
• تحليل
مهندسي ذرات و دارو رساني نوين از
مهم ترين فصل هاي مشترك دارو رساني با فناوري نانو است، به علت
پيشرفت در روندهاي ساخت ذرات و فرمولاسيون هاي دارويي امكان دارو
رساني فرآورده هاي جديد كه عمدتا از نوع پپتيدها و پروتئين ها مي
باشند امكان پذير شده است. هم راستاي اين پيشرفت ها صنعت ساخت
پليمرهاي دارويي امكان تهيه حامل هاي مناسب براي دارو رساني به محل
هاي اثر مورد نظر را فراهم كرده است. اميد است با يك بازنگري كلي
پيرامون توانمندي هاي موجود در مراكز تحقيقاتي داخلي و امكان سنجي
براي انجام پروژه هاي نانو در عرصه دارو رساني بتوان از ظرفيت هاي
بالقوه در راستاي كاربردي نمودن فناوري نانو در دارو رساني بهره
برداري نمود. متقابلا پژوهشگران نيز مي بايستي با درك مناسب از
موقعيت فراهم شده و توجه صنايع دارويي از اين فناوري، خود را به
طور علمي و عملي براي ورود در اين عرصه مهيا نمايند و با ارايه
دستاوردهاي قابل كاربرد، حفظ اعتمام متقابل سرمايه گذاران و گسترش
روز افزون اين رويكرد در بين صنايع دارويي اقدام نمايند.