شاید اورانوس و نپتون در این قلمرو با تغییر مدارهای خود موجب به وجود آمدن برخوردهایی شده باشند که تمپل ۱ یکی از وارثان ان است.

این نظریه با بررسی طیفی گازهای خارج شده از هسته دنباله دار در جریان برورد ، به دست آمده است. تلسکوپ کک بر فراز قله موناکی با طیف سنجی از مواد قلب دنباله دار این شانس را در اختیار دانشمندان گذاشت تا نگاه دقیق تری به ساختارهای تشکیل دهنده آن بیاندازند . اگرچه پیش از این دنباله دارها و گازهای ساطع از آنها با کمک ابزارهای گوناگون مورد بررسی قرار گرفته بود اما این اولین باری است که به داده های اصیلی از درون قلب یک دنباله دار دسترسی پیدا می شود و از انجایی که گازهای سطحی در اثر فرایندهایی که هنگام نزدیک شدن هسته دنباله دار به خورشید رخ می دهد دچار تغییر می شوند ، مطالعه آنها دسترسی به منشا این اجرام را بسیار دشوار می کند. اما در حین ماموریتDeep Impact محققان توانستند هسته این دنباله دار را قبل ، هنگام و پس از برخورد مورد مطالعه قرار دهند و به همین دلیل توانستند تفاوت مواد و درصد آنها را که مربوط به سطح و قلب دنباله دار بود مشخص سازند.

یکی از محققان این طرح در این باره می گوید میزات اتان (C۲H۶)  در ابر اطراف هسته دنباله دار پس از برخورد به طور چشمگیری نسبت به پیش از آن افزایش پیدا کرد. در این خصوص دو نظریه مطرح شده است. در حالت اول هسته اگرچه ساختاری یکپارچه دارد اما ترکب شیمیایی آن با پوسته متفاوت است . اما بر مبنای نظریه دوم هسته ، خود از بخشهای مجزای کوچکتری با ماهیت شیمیایی متفاوت تشکیل شده است که به نوعی مجموعه ای از خرده هسته های کوچک متفاوت با خواص شیمیایی متفاوت را شامل می شود که در کنار یکدیگر هسته اصلی دنباله دار را به وجود آورده اند  اما برای اینکه بتوان با قطعیت در باره تایید هریک از این سناریوها اظهار نظر کرد لازم است تا برخوردهایی با نواحی مختلف صورت گیرد تا بتوان یکی از این دو نظریه را بر دیگری ترجیح داد.