اندازه ستارگان
معمولا بسيار بزرگ است ولی فضای بين ستارگان (فضای ميان ستاره ای)
از آن ها هم بزرگتر می باشد.اين فضای ميان-ستاره ای پر از گاز و
ذرات غبار بسيار خرد(به شعاع ۱۰ به توان ۵- سانتيمتر) است.در حالی
که مطالعات طيف نمودی و گسيل اشعه راديويی حاکی از آن است که
گازميان- ستاره ای عمدتا متشکل از هيدروژن و مقادير اندکی عناصر
ديگر نظير کربن / نيتروزن/اکسيژن/سديم/ آهن و پتاسيم است ترکيب
ذرات غبار کمتر شناخته شده است.
بنابر يک
نظريه اين ذرات از تعداد زيادی اتم کربن که به يکديگر پيوسته اند
و گرافيت را به وجود آورده اند تشکيل شده است.پيشنهاد ديگر آن است
که ذرات غبار در واقع متشکل از بلورهای يخ مانند H2O/NH3 /CH4 يا
ترکيبی از آنهاست.چگالی ماده ميان ستاره ای فوق العاده کم است. رقم
قابل قبول يک اتم در هر سانتی متر مکعب و در حدود ۱۰ ذره غبار در
هر کيلومتر مکعب است.ولی جرم کل ماده ميان- ستاره ای کاملا قابل
قياس با جرم کل ستار گان می باشد. مثلا در محاسبات نشان می دهند
که جرم ماده ميان-ستاره ای در همسايگی خورشيد در حدود يک چهارم جرم
ستارگان مجاور است.ماده ميان-ستاره ای هم موجب کمسو شدن و هم به
سرخی گراييدن رنگ ستارگان دوردست می شود. اثر سرخ کننده معلول اين
واقعيت است که ماده ميان-ستاره ای طول موج های کوتاه تر (آبی/بنفش)
را از نور سرخ بسيار بهتر پخش ميکند. در نتيجه رنگ آبی پخش می شود
و رنگ قرمز از آن عبور می کند.
(نسبت جرم به حجم يک ماده را چگالی
می گويند)
نويسنده:شهريار داوديان
نقل از کران بیکران
منبع:کتاب
نجوم به زبان ساده
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
آخرین
مقالات |