همان طور که می دانید زمانی که سیاره ی مریخ بسیار جوان بوده بسیار گرم بوده و روی این سیاره آب مایع از سرچشمه هایی سرازیر بوده است. همین طور که مریخ دارای اتمسفر(جو) ضخیمی از کربن دی اکسید غنی مثل زمین  در زمان های قدیم بوده است. اما کربنی که در ابتدا دراتمسفرزمین بوده مشکلات زیادی را بوجود آورده و سنگ هایی ازجنس کربن و نمک مثل سنگ آهک را سوراخ می کرده است. در واقع کربن در همین راه پیدا شد.

اگر ما همه ی کربن دی اکسید ها را در روی مکان های ماسه ای و روی سخره های زمین امروزی رها کنیم ما یک اتمسفری خواهیم داشت با بیشترین درصد کربن دی اکسید و بسیار قوی و بزرگ تر از اتمسفری که در حال حاضر داریم مثل جو زهره ی امروزی که بسیارداغ است. پس باید از این به بعد از این پتوی کربن دی اکسیدی محافظت کنیم و آن را حفظ نماییم چون این مقدار موجود کربن دی اکسید بسیار مهم و حیاتی است.

بنابراین اگر سیاره ی سرخ و سیاره ی آبی در زمان متولد شدن بسیار شبیه هم بودند به چه دلیلی مریخ دراین سن مانند زمین پر از کربن نیست؟ بنابراین قضیه است که مریخ شناسان هنوز به دنبال این هستند که کربن بیشتری در سرچشمه های مریخ پیدا کنند.

شاید مریخ شناسان و کسانی که در این زمینه فعالیت می کنند در مورد این قضیه در مسیر های اشتباهی فکر خود را متمرکز کنند. شاید کربن دی اکسید به طورکامل از بین نرفته باشد.این هفته در نشست انجمن نجوم  در قسمت تحقیقات ناسا آمریکا و در قسمت دانش سیارات جفری مور(Jeffry  M.Moore)  در کمبریج لندن یک نظریه ی اساسی داد که در این نظریه به این نکته اشاره کرد که اصلا" در ابتدا کربن روی مریخ بوجود نیامده بوده.

وقتی مریخ جوان بوده پراز آتشفشان های فعال بوده که بسیارپهناور بوده اند که گوگرد زیادی را وارد هوا می کرده اند . گوگرد در هوا با اکسیژن و هیدروژن ترکیب شده و تشکیل سولفوریک اسید داده و به همراه باران  گوگرد در هوا قبل از کربن از بین رفته است. بنا براین  روی سطح مریخ  باریده است.مور گفت:در اتمسفر مریخ قبل از اینکه کربنی وجود داشته باشد از وجود گوگرد رهایی پیدا کرده است چون به صورت کربنیک اسید روی سطح آمده است و سنگ هایی از جنس کربن ونمک مانند سنگ آهک را از بین برده است. قطره های اسیدی روی قطعه سنگ های آهکی ریخته و شروع به حل کردن آن ها کرده است.

دراین زمان تمام گوگرد ها از هوا بیرون رفته و مریخ آماده ی این شده که به صورت کربنی در آید.مور توضیح داد که این کار مدت زیادی طول کشیده است. اتمسفر از بین رفته ومریخ سرد و خشک شده و اقیانوس عظیم مریخ یکباره یخ زده . نتیجه ی این یخ زدگی عظیم این شده که هیچ از کربن یا حتی پودر آن هم دیده نمی شود.

مهم ترین قسمت این داستان این بخش است که محققان ناسا به تازگی چه چیزهایی از کاوش بر روی مریخ که در یکی از دشت های مریخ است بدست آورده اند.دراطراف محل فرود آمدن کاوشگر اسپیریت سنگ هایی وجود داشته است که سولفات در آنها موجود بوده که باید در حالت اسیدی قوی به وجود آمده باشند.

سولفات در سخره های دهانه ی آتشفشانی گاسو هم دیده شده سولفات ها در دو طرف این سیاره نیز دیده شده است که این قضیه از سوی دانشگاه کرونل اعلام شده است که این طور به نظر می رسد که مریخ سیاره ی کربناتی نیست بلکه یک سیاره ای از جنس سولفات است و سولفان غالب بر این سیاره می باشد.

اما این فقط یک مدرک اتفاقی است. چه گونه می توان از روی عکس های جدید این قضیه را تشخیص داد در صورتی که تاریخ سیاره ی مریخ چیز دیگری است؟

مارک بالاک رئیس سازمان تحقیقات جنوب غربی(دستیار مور) اشاره  می کند که جواب این سوال از مواد معادن سرچشمه می گیرد که تا به حال بر حسب اتفاق کشف شده است (پتاسیم . آهن.سولفات وهیدروکسید) این مواد فقط در شرایط آب اسیدی قوی بوجود می آیند. با فهمیدن اینکه  می گوید : ما می توانیم نظریات بهتری در باره ی این مواد معدنی روی مریخ پخش هستند بالاک شرایط اسیدی مریخ کهن پیدا کنیم .

این محققان در آزمایشگاه خود آزمایش هایی انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که شرایط مریخ کهن به گونه ای است که تلاش بر ته نشین کردن سولفات دارد و کربنی در آن نیست که این همان نتیجه ای است که محققان دیگر گرفته بودند.