خورشيد ستاره فعالي با چرخه مغناطيسي 22 ساله كه در 11 سال
نخست تعداد لكه هاي خورشيدي در بالاي استواي خورشيد بيشتر
و در 11 سال بعدي در پايين استوا قرار دارند . هر چه تعداد
لكه ها بيشتر باشد فعاليتهاي خورشيدي بيشتر مي شود و ميدان
مغناطيسي فوران شده نيز بيشتر است . در اين مناطق شدت
ميدان مغناطيسي به حدي زياد است كه باعث مي شود خطوط ميدان
به هم تنيده شوند . وقتي در اين ميدانها اتصال كوتاه
برقرار شود ، زبانه هاي خورشيدي پرقدرت ، پروتونها و
الكترونها را با سرعتي نزديك به سرعت نور شتاب مي دهند .
در نتيجه ، فورانهاي اشعه x به فضا فرستاده مي شوند . اگر
زمين سر راه اين فورانها قرار بگيرد ، لايه يونوسفر جو ،
بي درنگ تاثير مي پذيرد و تعادل يوني آن به هم مي خورد .
جو خورشيد ميلياردها تن پلاسما و مقادير عظيمي ميدان
مغناطيسي به فضا مي فرستد كه فقط در چند روز به زمين مي
رسند . هجوم ناگهاني اين ذرات باردار و ميدانهاي مغناطيسي
، باعث برانگيختگي كمربند مغناطيسي زمين و ايجاد طوفانهاي
مغناطيسي و نورافشاني در قطبها مي شوند كه به شفق قطبي
معروفند .
تاثير خورشيد بر فن آوري به قرن 19 بر مي گردد . جريانها
الكتريكي كه طي طوفانهاي « زمين مغناطيسي » ايجاد مي شدند
، آن قدر قوي بودند كه ديگر تلگرافچي ها براي مخابره كردن
سيگنالها به باطري احتياج پيدا نمي كردند . خطوط انتقال
نيــــــرو نيز رساناهاي بسيار خوبي براي جريانهاي
الكتريكي بوجود آمده از طوفانهاي مغناطيسي زمين اند ، چرا
كه خود حامل جريان برق هستند . مسئله اين است كه طوفانها
جريان مستقيم توليد مي كنند ولي خطوط انتقال حامل جريان
متناوب اند . اين جريانهاي مستقيم ، موجب مي شوند سيم پيچ
هاي مبدلها (ترانسها) داغ شوند و در نتيجه از كار بيفتند و
خازنهايي به بار آورند .
هر چه به قطب شمال مغناطيسي زمين نزديكتر باشيم بيشتر مورد
حمله جريانهاي الكتريكي قرار مي گيريم .
ذرات باردار پر انرژي بر روي صفحه هاي خورشيدي ماهواره ها
هم اثر گذاشته و طول عمر آنها را كاهش مي دهند .
الكترونهاي پر انرژي هم مي توانند با تغيير بيت هاي
ديجيتالي در جريان ارسال اطلاعات ، نا هنجاري بوجود آورند
. پس همانطور كه گفته شد سيل ذرات باردار پر انرژي از
طوفانهاي خورشيدي به سوي زمين جريا نمي يابد كه ممكن است
بر ماهواره ها و دستگاههاي روي زمين مثل ترانسفورماتورها
اثر تخريبي داشته باشند .
