|
به گزارش ناسا، کاوشگر دیپ ایمپکت که ابعاد آن به اندازه يک ماشين
لباسشويی معمولی توصيف شده پس از پرتاب از سفينه مادر به سوی
دنباله دار دار تمپل - 1 با سرعت نسبی 370 هزار کيلومتر در ساعت به
سطح اين جرم آسمانی برخورد کرد و توده ای از ذرات يخ موجود در سطح
آن را در فضای اطراف پراکنده ساخت.سفينه مادر، موسوم به دیپ ایمپکت
- يا برخورد عميق - از برخورد کنکاشگر پرتاب شده با سطح دنباله دار
تصاويری دريافت و آنها را به زمين مخابره کرده است. يکی
از پژوهشگران ناسا گفته است که کنکاشگر فضايی دقيقا به نقطه مورد
نظر ناسا برخورد کرده و شدت برخورد به مراتب بيش از حد انتظار بوده
است.در نتيجه، انتظار می رود اطلاعات قابل توجهی از اين ماموريت
فضايی به زمين ارسال شود.به نظر دانشمندان، دنباله دارها - که گاه
از آنها با عنوان گلوله های برفی گل آلود نام برده می شود - حاوی
مواد معدنی هستند که از زمان شکل گيری منظومه شمسی در حدود 6/4
ميليارد سال پيش تا کنون به همان شکل باقی مانده است.در نتيجه، کشف
آنچه که زير پوسته دنباله دار دار تمپل - 1 قرار دارد اين امکان را
به پژوهشگران می دهد تا اطلاعات جديدی را در مورد ترکيب اوليه
اجرام منظومه شمسی و حتی شايد نحوه شکل گيری حيات بر روی کره زمين
به دست آورند.
اولین تصاویر برخورد
با دنباله دار
اولین تصاویری که بر نمایشگر گروه کنترل پروژه دیپ ایمپکت
شکل گرفت
لحظه برخورد
تصاویر سطح دنباله دار از دید دوربین نصب شده روی کپسول
پرتاب شده لحظاتی پیش از برخورد
تصاویر سطح دنباله دار از دید دوربین نصب شده روی کپسول
پرتاب شده لحظاتی پیش از برخورد
و شادی پس از انجام یک ماموریت موفق آخرین
تصاویر http://deepimpact.jpl.nasa.gov//
http://deepimpact.umd.edu/home/index.html
فیلم
این فیلم نزدیک شدن برخورد گر دیپ ایمپکت به تمپل 1
را نشان می دهد . این تصاویر به کمک دوربین کیفیت-متوسط فضاپیما از
1 می تا 2 جولای (ساعت 2:30 به زمان UT) تهیه
شده است . در این بازه زمانی سه فوران آشکار شد : در 14 ژوئن ، 22
ژوئن و2 جولای . این فوران ها به صورت لرزشهایی درتصویر و یا
انفجارهای نوری ظاهر شده اند . فیلم در میانه انفجار سوم به اتمام
می رسد . نمایش
فیلم (quick
time 6.25 MB)
همه چیز در باره دیپ ایمپکت
ماموریت برخورد عمیق (DEEP IMPACT)
که در نوامبر سال 1999 ناسا آن راتصویب کرد یکی از عملیات های
بسیارجالب توجه علمی است که ابزار ساخته دست بشر به هسته یک دنباله
دار می رسدالبته این ماموریت تنها نیست که به دنباله دار ها سفر
میکند پیش از آن فضاپیماهایی چون استارداست و رزتا و چندفضاپیمای
دیگر نیز به این ناشناخته ها سفر کرده اند
،اما برخورد عمیق ماموریتی بسیار متفاوت باسایرین هم از لحاظ مدت
زمان این ماموریت و هم از لحاظ ابزار های آن می باشد و البته یک
تفاوت بسیار مهم
دیگر فاصله انجام ماموریت تا زمین است که نسبت به بقیه کمتر می
باشد و ما از زمین می توانیم تغییرات رویداده در دنباله دار را با
یک تلسکوپ معمولی و در شرایط
مناسب ببینیم(در نظر داشته باشید که قدر این دنباله دار 10+می باشد
)البته منجمان و رصد گران حرفه ای که در هنگام برخورد در خانه
تاریخی ویلهلم تمپل مستقر شده اند نیز با ابزار
های پیشرفته به طیف نگاری از دنباله دار می پردازند کار آنها به
طور دقیق به صورت زیر است
ابتدا
پس از برخورد و در همان هنگام منجمان به رصد دنباله و هسته با طول
موج های فروسرخ می پردازند چند ساعت بعد از برخورد آنها هسته را و
دنباله را با طول موج های مرئی رصد می کنند و البته بعد از آن نوبت
به مهمترین کار آنها یعنی طیف نگاری از گیسوی دنباله دار می رسد
این کار به این جهت مهم است که ذرات غبار پراکنده شده در اثر
برخورد به گیسوی دنباله دار می رسند و در گیسو به دلیل شرایط مساعد
گازی شده و اگر هم از قبل به صورت گازی بوده اند در گیسو برانگیخته
می شوند که با طیف نگاری از آن می توان مواد موجود در هسته را
شناخت
اما رصد های حرفه ای برخورد به همین
جا محدود نمی شود زیرا منجمان دیگر با تلسکوپ هایی که در مدار زمین
قرار دارند نظیر هابل و رادیو تلسکوپ های غولپیکر زمینی آن را رصد
می کنند هابل برای اینکه بتواند در لحظه برخورد درست و صحیح از
دنباله دار عکس بگیرد ، تاکنون چند بار مانور های آزمایشی انجام
داده تا خیال دانشمندان را راحت کند
اما برای ما آماتور ها نیز برنامه ای تدارک
دیده شده که البته ما نمی توانیم همه آن را انجام بدهیم ولی
پیشنهاد می کنیم امشب را به انجام پروژه
دانشگاه مریلند که برای آماتور ها است بپردازید برای اطلاعات بیشتر
به این آدرس سر بزنید:http://deepimpact.umd.edu/amateur
نقشه مکان این دنباله دار در آسمان
اهداف
این ماموریت ابتدا شناخت ساختار دنباله دار ها است و همچنین به
دلیل اینکه این اجرام فضایی از ابتدای شکل گیری منظومه شمسی بوده
اند در نتیجه اندکی از غبار پراکنده در آن زمان را به دور خود جمع
کرده اند و اکنون در هسته به یادگار گذاشته اند وما می توانیم با
این برخورد به 4.5میلیارد سال پیش سفر کنیم و این ذرات غبار را
آزمایش کرده و طیف نگاری کنیم.
فضا پیما که در 13دی ماه سال پیش با یک موشک دلتا 2پرتاب شد با
بودجه ای معادل267میلیون دلار و در رده ماموریت های کم هزینه ناسا
دسته بندی می شود.این
فضاپیما بر روی خود دو تلسکوپ دارد که در واقع چشم های آن می باشند
یکی از آنها تلسکوپی7/4اینچی است با نسبت کانونی (MRI)17و دیگری
تلسکوپی بزرگتر با نسبت
کانونی 35و قطر آیینه3/11اینچ(HRI) است به هر دوی این تلسکوپها دو
دوربین CCDبا دقت 1024*1024متصل می باشد اما به تلسکوپ بزرگتر یک
دوربین دیگر که از مرکز کنترل ماموریت هدایت
می شود و یک دوربین و طیف نگار فروسرخی نیز متصل است وزن فضاپیما
با برخورد گر 1تن می باشد و ابعاد آن حدود3*3متر است
آنتنی که از این فضا پیما اطلاعات را
به زمین ارسال می کند اندکی با بقیه آنتن های رادیویی متفاوت است و
تفاوت آن یکی در دو درجه آزادی آن و فرکانس ارسال
داده هایی نزدیک به8 گیگا هرتز می باشد البته این فرکانس بالابه
دلیل اینست که این امواج اختلالی در رصدهای رادیویی منجمان نداشته
باشد
برخورد گر که وزنی در حدود
370کیلوگرم دارد از فاصله 500کیلومتری هسته به سمت آن نشانه می رود
و فضاپیمای مادر نیز در همین فاصله ایمن به رصد برخورد می پردازد
.برخورد گر که 1متر ابعاد دارد عمدتا از مس ساخته شده است چرا که
مس کمترین تداخل را در رصدهای ما از زمین به ویژه رصد های رادیویی
دارد سازندگان آن لقب برخوردگر هوشمند
را برای آن انتخاب کرده اند به دلیل اینکه بعد از رها شدن آن از
سفینه مادر خودش می توان با تصاویری که توسط دوربینش و تلسکوپ کوچک
فضاپیما گرفته می شود مسیری را انتخاب کند
که به نقطه فوران ذرات در هسته نزدیک تر باشد اما انرژی این برخورد
معادل با انفجار 5تن TNT می باشد وسرعت برخورد گر در لحظه برخورد
نزدیک به 10متر بر ثانیه است که به این ترتیب برروی هسته
14کیلومتری دنباله دار گودالی با عمق25مترو قطر100متر به یادگار می
گزارد نکته جالب این جاست که در این ماموریت کسانی که نام خود را
فرستاده اند نیز سهیم اند
نام این افراد که از طریق سایت برخورد عمیق ثبت نام کرده اند بر
روی کیتی حک شده است و در فضاپیما قرارگرفته .
اما دنباله دار تمپل 1 که میزبان این فضا پیما و البته چشمان
منجمان زمینی است توسط ویلهلم تمپل در سال 1867 کشف شده است .این
دنباله دار با سرعت 37000کیلومتر بر ساعت هر 5.5 سال یکبار به دور
خورشید می گردد و چون مدار آن کاملا در منظومه شمسی قرار دارد هدفی
بسیارمناسب برای ماموریت های علمی است . اما تیم این ماموریت متشکل
از 250نفر می باشد که
ساخت آن با صنایع هوافضای بال و کنترل و هدایت آن با جی پی ال ناسا
و مدیریت علمی طرح با دانشگاه مریلند است.
همچنین ببینید:
شبیه سازی برخورد: http://www.ball.com/aerospace/inter.exe
منبع : پارس
اسکای
|
|
لحظه ای که
کاوشگر فضايی ايمپکتور (برخورد) که توسط سازمان فضانوردی
آمريکا به سوی يک ستاره دنباله دار پرتاب شده بود به سطح
اين جرم اصابت کرد. تصوير توسط سفينه مادر که کاوشگر
ايمپکتور را پرتاب کرده گرفته شده است. دقت عمل لازم برای
اجرای اين ماموريت بسيار بالا بود به طوری که يکی از
دانشمندان مجری اين ماموريت، آن را برخورد گلوله ای با
گلوله ديگر در حالی که يک گلوله سوم در موقعيتی بسيار دقيق
ماجرا را مشاهده می کرد توصيف کرده است |
|
|
ايمپکتور
روز يکشنبه به سمت هدف خود پرتاب شد. اين جسم که به اندازه
يک ماشين لباس شويی معمولی بود، به واقع به سمت مسيری که
ستاره دنباله دار در حرکت بود هدايت شد و در برابر ستاره
دنباله داری که کوه هايی از يخ سياه، سخره و غبار آن را
تشکيل داده قرار گرفت. ايمپکتور قادر به گرفتن تصاوير و
ارسال لحظه به لحظه تا پيش از برخورد به ستاره دنباله دار
بود و در عين حال اين توانايی را داشت که مسير خود به سمت
هدف را در صورت لزوم در دقايق پايانی تصحيح کند. |
|
 |
نزديک
شدن ستاره دنباله دار به ايمپکتور امکان ارسال تصاوير واضح
تر از آن را ممکن ساخت. تصاويری که از اين برخورد ارسال
شده واضح ترين تصاويری است که تا کنون از هسته اصلی يک
ستاره دنباله دار تهيه شده است. دانشمندان می گويند از
وضوح اين تصاوير متحير شده اند. |
|
|
ايمپکتور مسير
خود را به سمت نقطه ای روشن از هسته ستاره دنباله دار
تنظيم کرد. تصاوير ارسالی ايمپکتور دو بار به طور موقت قطع
شد اما ارتباط دوباره برقرار شد
ارسال تصاوير
تا 3 ثانيه قبل از برخورد ادامه يافت. انرژی در لحظه
برخورد معادل انفجار پنج هزار کيلوگرم ديناميت بود
|
|
|
برخورد
با سرعتی معادل 37 هزار کيلومتر در ساعت رخ داد و سفينه
مادر در فاصله چند صد کيلومتری ناظر ماجرا بود. اين برخورد
گرد و غباری ناشی از متلاشی شدن بخش هايی از سطح ستاره
دنباله دار ايجاد کرد که احتمالا از زمان تشکيل منظومه
شمسی در چهار ميليارد و ششصد ميليون سال قبل دست نخورده
باقی مانده بود |
|
|
دانشمندان
سازمان فضانوردی آمريکا (ناسا) موفقيت اين ماموريت را جشن
گرفتند. هيچکس نمی دانست نتيجه اين ماموريت چه خواهد بود.
برخی گمان می کردند ايمپکتور ستاره دنباله دار را سوراخ
خواهد کرد و از ميان آن خواهد گذشت. برخی ديگر گمان می
کردند که ايمپکتور داخل ستاره دنباله دار فرو خواهد رفت و
تحولات زيادی مشاهده نخواهد شد. |
|
|
اين
تصوير خيالی ستاره دنباله دار پس از برخورد است. اندازه
دهانه ای که در نتيجه برخورد ايمپکتور در سطح ستاره دنباله
دار ايجاد شده می تواند به بزرگی يک خانه يا حتی يک زمين
فوتبال باشد. دانشمندان مجری اين ماموريت می گويند برخورد،
مسير ستاره دنباله دار را تغيير نداده است |
|
|
دانشمندان
با ابزارهای مختلف به مطالعه بازمانده های ناشی از برخورد
خواهند پرداخت. دانشمندان همچنين در تلاش هستند تا ارزيابی
دقيق تری از حفره ايجاد شده در اثر انفجار به دست آورند.
محققين اميدوارند با نفوذ به زير پوسته اين ستاره دنباله
دار، اطلاعات تازه ای درباره مواد اوليه و اصلی تشکيل
دهنده منظومه شمسی بدست آوردند. |
|
|
تلسکپ های
مستقر بر روی کره زمين نيز در هنگام برخورد تصاويری از
اين واقعه ثبت کردند. از جمله تلسکوپ فضايی در هاوايی
تصاويری را به مراکز تحقيقات فضايی در بريتانيا ارسال
کرد.
|
منبع: بی بی سی
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
آخرین
مقالات |
