انفجارهاي ستاره اي؟؟؟
وقتي ما
نمودار انرژي آزاد شده از يك انفجار رو بررسي كنيم...ابتدا سير
صعودي شديدي داره كه مال همون انفجار ناگهانيه..و بعد نزول
ميكنه...مث انجارهاي طبيعي...
ولي نمودار انرژي دريافتي از يك منبع گاما...سير صعودي ابتدايي
انفجار رو داره...و اينكه مقدار امون هم خيلي
زياده...خــــــــــــــــــــيلي زياد...اونقد كه به خاطره
اون فرمول انرژي انيشتن زير سوال رفت...كه چه ماده اي. ..با چه
مقدار ميتو ننه اين قد انرژي آزاد كنه...بعد اين سير نزولي يه
خط ممتد ميشه!...يعني نزول ديگه نميكنه...اونم با اون حجم
انرژي!
ستاره هاي پرنور؟
فك نكنم...كلا ستاره ها تو اين حد و اندازه ها نيستن!...از سال
91 كه تابشهايي دريافت شد... ديگه به اين نتيجه رسيدن كه از
ستاره هاي معمولي آزاد كردن چنين انرژي ساخته نيست.
یه
توضیح کوتاه در مورد خود گاما
جهان
نسبت به اشعه گاما شفاف است و انرژی ان (کوانتای گرما) از
انرژی فوتونهای نور مریی بسیار زیادتر است.اشعه گاما در مسیر
خود شکست و انکساری ندارد و مسیر مستقیم خود را طی می کند.
و یه چند
تا منبع انتشار:
اشعه
گاما از مناطق برخورد ماده و ضد ماده در فضاهای دور دست سرچشمه
میگیره و در تشکیل اشعه کیهانی _شارهای پر انرژی ذرات_ شرکت
میکنه.اشعه گاما از شرایط غیر ایستا یعنی حوادثی مثه انفجار
ابر نو اخترها(از 188 ابرنواختر فقط 2 مورد + بوده!!!) اما در
واقع اشعه گاما بایداز انفجار های بسیار قوی تروپر انرژی تر
مثه کوازار ها و کهکشانهای فعال منتشر بشه.
یه منبع
اشعه گامادر صورت فلکی حوا:یه ابر چگال از گاز و غباردور گروهی
ازستارگان است.
منبع
دیگه تو سحابی جباره گروهی از ستارگان در حال انبساط هستن.
از
نابودی پی مزون خنثی ذرات کوانتای گاما به وجود میاد.
منبع
دیگر :پولسار ها
دیگه:از
الکترون های پر شتاب .و اینکه گاما دراثر برون جهیدن ماده از
یکی از ستارگان مزدوج و سقوط اون روی عضو دیگه که ستاره ای
نوترونیست به وجود میاد.
انرژی
زیادي دارن...و اگر پديده اي ميتونس اين حجم از انرژي در تمام
جهات آزاد كنه ...فرمول انيشتن كه باطل ميشد هيچ!...بايد يه
فيزيك نوين رو عرضه ميكردن تا بتونه با مقياس و اعداد حاصل كار
كنه...به همين دليل نتيجه گرفتن كه اين فوران به صورت متمركز
هستش...مث فوران هايي كه از سياهچاله ها ميشه...در اين صورت
يعني متمركزش...امكان اينكه منبع اوليه يش حداقل از ميان ستاره
ها باشه بوجود مي ياد.
البته
اينكه چند نمونه اونا رو ذكر كنيد...در صورت فلكي حوا: ابر
چگال و گروهي از ستاره ها...اكثرا از اين طريقه آزاد
ميشن:ستاره هايي كه در ميان زادگاه خودشون با سايز هاي گنده
بوجود مي يان(انرژي لازم پس تا حدودي دارن..)...هرچي به ستاره
بزرگتر باشه..سريعتر ميسوزه...و يه جورايي خودشون جون مرگ
ميكنن (اگي در ابتدا بزرگ باشن...با غول هاي قرمز كه در اواخر
زندگي شون متورم ميشن اشتب نشه...)
وقتي اين
سريع سوختن ادامه دادن...در همون زادگاه خودشون(ابر هاي چگال
صورت فلكي حوا..!) به اواخر عمر خودشون در كسري از عمر
نرمالشون ميرسن...و بعد متورم ميشن!!..ديگه بعد كه به يه فوق
ابر(!!extra large) ستاره تبديل شدن...و در اند در خودشون به
شدت فرو ميريزن...و اون حجم از ماده به سرعت تبديل به انرژي
ميشه...و به دين سان به هيفرنوا تشكبل ميشه ...!
در رصدي
هم كه از تابش مريي اونها !! (شيوشو كه ميدونيد ديگه؟؟) در سال
2001 شد...فاصله معضلي شد!!!...چوم پرتو از فاصله 10ميليارد
سال نوري مي اومد...و وقتي پرتويي با اين فاصله مييومد ...قطعا
دور تر هم پيدا ميشه( همون طور كه ميدونيد...پيدا كردن منابع
گاما آسونه(به وفــــور...ولي پيدا كردن فاصله اونها به ندرت
پيش ميياد(شرايط رصدش در واقع..)
دور تر
بودن ...بيش از اين..كه ميگيم حتما هستش...ديگه يعني ميرسه به
عصر تاريك!!
زمانهاي
آغازين جهان...زماني كه نور ستارگان هنوز دز جهان نبود!!...
ماهواره
اکتشافی موفق به آشکارسازی یک انفجار بسیار کوتاه مدت موسوم به
انفجار اشعه گاما با نام GRB050509B شد.
این
ماهواره در 9 می در حالی به ردیابی این انفجار پرداخت که
میلیون ها سال نوری با ما فاصله دارد . این انفجار تنها 03/0
ثانیه به طول انجامید و به صورتی ضعیف از آن تصویر برداری شد .
امواج ایکسی که به سرعت پس از انفجار منتشر شد ، معیاری اساسی
برای تعین محل انفجار آن محسوب می شد .لازم به ذکر است که
تاکنون انفجار ی کوتاه از این نوع و با چنین دقتی محل یابی
نشده بود . انفجارهای اشعه گاما ها ) معمولا به دو طریق ایجاد
می شوند , بیشتر انفجارهای بلند مدت که از 2 ثانیه تا چند
دقیقه ادامه میابند معمولاساده تر از انواع دیگر عامل یابی می
شوند .
تصویر تو
مطاب بالا نشاندهنده مغزی یک ستاره بسیار داغ و چگال است که در
حال رمبش به داخل یک سیاهچاله می باشد که به اواخر عمرشون
میرسیدن) .یک دیسک بشدت پر انرژی از ماده ای فوق چگال در اطراف
سیاهچاله شکل می گیرد و مسبب ساتع شدن جتهای باریکی از قطبین
سیستم با سرعتی کمتر از سرعت نور میشود . شدت ضربه این جت ها
اطراف خارجی این رویداد را به کلی پاک می کند .اگر یکی از این
جت ها مستقیما بسوی ما بیاید ما آن را یک انفجار اشعه گاما
خواهیم پنداشت . این انفجارها اغلب دارای پستاب هایی تأخیردار
هستند .این پستاب ها در طول چند ساعت یا چند روز و یا چند هفته
تمام فضای اطراف را احاطه میکنند . اینگونه انفجارهای کوتاه
بوسیله همسنجی زمان یابی می گردند و می توانند به کوتاهی چندین
هزارم ثانیه باشند. پستاب ها معمولا راهنمای مناسبی برای تعیین
محل رویداد است ,در نتیجه اخترشناسان شانسی هرچند کوچک برای
یافتن منبع انفجار و تحقیق بر آن را دارا خواهند بود.
راه دیگر
نتیجه شدن چنین انفجارهایی وجود دو ستاره نوترونی است.( و یا
شاید یک ستاره نوترونی و یک سیاهچاله ) که بصورت ماپیچ پیرامون
یکدیگر میگردند سپس در دیسکی بسیار به
هم نزدیک شده در اثر رمبش و فروریزش به یک سیاهچاله پگانه
تبدیل می شوند.
و حالا
جند نکته:...نگفته در چه فاصله ای...همون طور که گفتم رصد تابش
کار آسونیه...رصد منیع ...ولی برای تعیین فاصله منیع...از یک
پدیده ناشی از تابش این پرتو ها استفاده میکنند.
نمونه
هایی که ذکر کرده ... از نوع کوتاه مدت هستن...پتوهایی هم هستن
که تا چندیدن روز و هفته نیز وجود دارن( نمونه های سال 2001). تا
اونجایی که من یادم از اینکه حاصل 2 ستاره نوترونی باشن...رد
شده...حالا شاید هم.
شبیه سازی انفجار (انیمیشن 4MB)